Amstel Gold Race2011- rowerem przy „Piwku”

Tegoroczny, holenderski klasyk z 17 kwietnia, rozegrał się, jak zwykł na ostatnim podjeździe przed metą. Ma ono nazwę Cauberg, i poprzedza kilka mniejszych górek.

Ten 260 km „jednodniowiec” rozgrywał się standardowo. Na początku „hulali po polu i pili kakao” nieznani szerszej publiczności kolarskiej harcownicy. Zyskiwali, a jakże sporą przewagę na zasadnicza grupą. Pokazywały ich telewizje. Komentatorzy sportowi, penetrowali listę startową z myślą „skąd się toto wzięło”. No, ale to wszystko jest pozytywne i całkowicie zrozumiałe. Ciężka praca musi mieć swoje odzwierciedlenie w ukazaniu jej entuzjastom kolarstwa szosowego. I bardzo dobrze. Na tym właśnie polega piękno sportu, że choć nie wygram, to może ktoś uszanuje mój wysiłek.

 

Ten klasyk ma jedną odwieczną, no wieloletnią zasadę. Na około 20 km przed metą jestem w dwudziestce, mam szanse. Jeśli nie, daję odpocząć pedałom i zmęczonym naciskaniem nimi mięśniom lub poczekam na kraksę.

 

Kolarstwo szosowe tym się różni od F1, że tam szerokość toru jazdy nie jest dopasowana do niczego. Można porównać to do zdarzenia, jak bolidy mkną po ulicach Warszawy, a tu nagle niespodzianka, zjeżdżają na uliczkę dla rowerków, a z niej natychmiast po zakręcie na bruku o 180 stopni wpuszczają się w siedmiopasmową autostradę. O wypadek nie trudno przy tak dynamicznie zmieniających się podłożach oraz szerokościach toru jazdy.

 

Dla kolarzy szosowych, jadących w peletonie wszelkie przewężenia jezdni z wysepkami, to zmora. Jedne zauważy i trafi, drugi nie. Jeden leży, a z nim kilku. Tak wyglądał klasyk Amstel Gold Race2011. Na 24 kilometrze było przewężenie i na tak wąskiej jezdni, wysepka.

Jeden z kolarzy „przytulił” się faworyta Teamu Leopard-Trek, Fabiana Cancellary i wraz z nimi upadło jeszcze kilku.

 

Dodatkowo z tej samej ekipy defekt złapał zawodnik, o którym się dużo mówi, ale wyniki ma nie adekwatne do oczekiwać, naszej redakcji ulubieniec, Frank SCHLECK .

Dwóch faworytów Leoparda straciło dystans z czołówką i cały misterny plan tej ekipy wiadomo gdzie poszedł. No, został jeszcze w ucieczce brat wspomnianego nieszczęśnika, Andy SCHLECK. Obok niego jechało jeszcze 19 innych kolarzy, w tym główni faworyci Damiano Cunego (Lampre-ISD), Gilbert, Rodriguez, Alexander Vinokourov (Astana),  Robert Gesink (Rabobank), Alexandr Kolobnev (Katusha), Jakob Fuglsang (Leopard-Trek) oraz Sylvain Chavanel (Quick-Step).

 

Na 11 km przed ostatnim, zazwyczaj decydującym podjeździe o nazwie Cauberg ( znajduje się 1,2 km przed linią mety), wyskoczył Andy Schleck i uzyskał kilkusekundową przewagę. Ubiegłoroczny triumfator Gilbert przemieszczał się po grupie, szukając pomocników do pogoni za Luksemburczykiem. Ale panowała jednomyślność „Jak chcesz wygrać to sam sobie go goń”. Zirytowany Gilbert wykonał, co inny pomyśleli.

 

Dopadli Andy Schlecka na 500 metrów przed paskiem, oznaczającym koniec wyścigu. Jak Frank miał defekt roweru, tak jego młodszy brat mięśni. Stanął i minął go Rodriguez z zza pleców, którego widoczna była zdeterminowana twarz Gilberta. Jak strzała wyskoczył i po raz drugi z rzędu odniósł zwycięstwo w Amstel Gold Race Philippe Gilbert (Bel) Omega Pharma-Lotto.

 

Maciej Paterski (Liquigas) przyjechał na 93 pozycji, zaś Rafał Majka (Saxo Bank) na 121.

Należy pamiętać, że rolą naszych zawodników nie jest wygranie wyścigu, a pomoc w tym ich liderom.

 

Wyniki Amstel Gold Race 2011:

1	Philippe Gilbert (Bel) Omega Pharma-Lotto	6:30:44
2	Joaquin Rodriguez Oliver (Spa) Katusha Team	0:00:02
3	Simon Gerrans (Aus) Sky Procycling	0:00:04
4	Jakob Fuglsang (Den) Leopard Trek	0:00:05
5	Alexandr Kolobnev (Rus) Katusha Team
6	Oscar Freire Gomez (Spa) Rabobank Cycling Team
7	Björn Leukemans (Bel) Vacansoleil-DCM Pro Cycling Team	0:00:07
8	Ben Hermans (Bel) Team RadioShack	0:00:18
9	Robert Gesink (Ned) Rabobank Cycling Team	0:00:19
10	Paul Martens (Ger) Rabobank Cycling Team	0:00:26
11	Andy Schleck (Lux) Leopard Trek	0:00:28