Słowo polityka pochodzi z greki i u Arystotelesa jest rozumiana, jako rodzaj sztuki rządzenia państwem, której celem jest dobro wspólne.
PRL-owskie hasła, ponowione w obecnej dobie, by Kościół Katolicki nie mieszał się do polityki, czyli nie dbał o dobro wspólne to absurd. Pan Pieronek, wyraźnie akcentuje tu słowo „pan”, minął się chyba z powołaniem. Mógłby zostać naczelnym Gazety Wymiotnej lub znaczącym felietonistą Trybuny Ludu, gdyby ta druga w 1990 roku po likwidacji PZPR nie przestała istnieć.
Biskup Pieronek ma problem z Radiem Maryja. To łatwo rozwiązać, wystarczy nie słuchać. Ci zaś, którzy słuchają robią to z własnej woli, którą otrzymali od Boga. Ale Pieronka nie martwią TVałszNy, on, TW „Feliks”, napastuje media redemptorystów. Pieronek wie lepiej, Pieronek jest, jak Encyklopedia Brytanika, spisana ręką Karola Marksa. Nie oszczędza nawet innych biskupów, być może dobrałby się do diecezjalnych majętności, skoro mówi:
- Panuje u nas daleko posunięty indywidualizm, a biskupi czują się utwierdzeni na swoich tronach, że wizja Kościoła soborowego nie jest im potrzebna. Trzeba bić na alarm: biskupstwa w Polsce to dwory. A dwór i służba to fałszywa wizja Kościoła.
Pieronek jest wykształcony za pieniądze Kościoła, no i wyszła z tego raczej kiepska inwestycja. Zdobytą wiedze używa często, by dezawuować swego chlebodawcę. Zapewnie zawołałby „Hajże na Soplicę!” Następnie wziął czerwony sztandar o pognał, jak Feliks, wiadomo, jaki, na barykady. Więcej nie ma, co o Pieronku pisać, to zwyczajna strata czasu, by tak lichej moralnie postaci poświęcać więcej czasu klikania w klawisze.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
