cichy smutek tańczy w cieniach
zapatrzony w sen
wielki jest jak matka Ziemia
wyzwolony z drżeń
tka pomyłki w ciężkich chwilach
zrywa czasu welon
przypomina to co było
zaplątane w błąd
i powróci w sen zdumiony
zaplątany w nicość
i odejdzie w zachwyceniu
ubrany w srebrzystość
czas nam odda to co było
wspomnieniem ubrane
odnajdziemy źródło siły
zakleimy rany