Ludzie przedsiębiorczy – jako że byli przedsiębiorczy – zaczęli się bogacić co powodowało wzrost ilości monet jakie posiadali. Ciągnęło to za sobą, fakt iż trzymanie dużej ilości monet przy sobie było niewygodne. Zaowocowało to tym, że powstał jeden duży skarbiec, do którego każdy kto chciał mógł wpłacić swój majątek a w zamian otrzymywał kwit potwierdzający ilość zdeponowanego złota. Kwitem tym był dolar, na którym znajdowała się informacja, że jest on wymienialny na równowartość w złocie.
Bank – czyli instytucja, która zajmowała się strzeżeniem majątku – na podstawie obserwacji doszedł do wniosku, że nigdy nie zdarzyło się tak, aby wszyscy właściciele naraz przyszli odebrać swój majątek. Dlatego też postanowiły skorzystać z tego i zaczął pożyczać zawartość skarbca na procent. Jednak ile jest złota w skarbcu wiedział tylko bank, dlatego też szybko wartość kredytów przerosła wartość majątku zdeponowanego, oznaczało to, że bank zaczął pożyczać pieniądze, których nigdy nie posiadał!!!
Po pewnym czasie bogactwo Banku wzbudziło podejrzenia i wszyscy ludzie co trzymali w nim złoto, przyszli po odbiór. Okazało się wtedy, że bank nie posiada tego złota. Bankier został podany do sądu. Sąd jednak nie zakazał takiej działalności – pożyczania nieistniejącej gotówki – a jedynie unormował ją i nałożył kontrolę na banki w postaci Banku Centralnego. Od tej chwili każdy bank, aby móc istnieć musiał przekazać do Banku Centralnego pewną ilość złota a w zamian otrzymywał możliwość udzielania kredytów w stosunku 9:1. Oznacza to, że za każdego dolara ulokowanego, bank mógł udzielać kredytu w wysokości 9 dolarów. Dodatkowo w przypadku masowego wypłacania oszczędności z banku, Bank Centralny gwarantował wypłatę wszystkich wierzytelności.
Taka sytuacja powodowała, że Banki stawały się coraz zamożniejsze. Co za tym idzie, stanowiły bardzo silne lobby na elity polityczne co zaowocowało tym, że system 9:1 został zwiększony lub w niektórych państwach zniesiony całkowicie.
W 1971 roku prezydent Nixon zniósł zapis, że każdy dolar można w każdej chwili wymienić na odpowiadającą mu ilość złota. Spowodowało to powstanie pieniądze fiducjarnego. Pieniądz fiducjarny jest to pieniądz, który posiada swoją wartość tylko dlatego, że ludzie myślą, że on ją posiada.
O skali w jakiej Banki tworzą pieniądze bez pokrycia świadczy fakt, iż kilkanaście lat temu na rynkach międzynarodowych obracano pieniędzmi, które trzykrotnie przekraczały wartość wszystkich zapasów bogactw na Ziemii. Obecnie tylko około 20% pieniędzy jakimi obracamy na rzeczywistą wartość, natomiast pozostałe pieniądze są to tylko zapisy w komputerze. Dlatego też obecnie panujący system bankowy jest całkowicie niezgodny z prawem, ponieważ kredyt opiewający na depozyt który nie istnieje, jest fałszywy – poświadczenie nieprawdy.
Wracając do pytania postawionego na początku artykułu, okazuje się, że 80% wszystkich pieniędzy na świecie jest pustym zapisem zero-jedynkowym, którego dokonały Banki.
