17 grudnia 1981. Obóz internowania w Mielęcinie - pierwszy space

17 grudnia, pierwszy spacer. Stoimy za zakratowanymi oknami i patrzymy na kolegów, których nie widzieliśmy od iluś dni: kto jest ze znajomych, jak wygląda? Są, pojawiają się na chodnikach zrobionych łopatami do odśnieżania, między blokiem a lasem, odgrodzeni od niego płotem z zasiekami. Naokoło strażnicy z psami, z karabinami automatycznymi. Koledzy wzięci z domów jak każdy stał tyle co wziął kurtkę cieplejszą, nieogoleni, wymęczeni, wyszarzali. Na ten widok nie wytrzymaliśmy – mimo ostrego mrozu pootwieraliśmy okna na oścież (otwierały się do wewnątrz) i zaczęliśmy śpiewać na cały głos Hymn Narodowy. I tak śpiewał cały blok, ponad 200 chłopa – jako odpowiedź na ten poniżający widok i jako solidarność z kolegami...

Zrobił się ruch jak w komunistycznym piekle: strażnicy krzycząc zapędzali kolegów do bloku...a potem stukot buciorów na posadzkach i huk zamykanych cel...Wydano zakaz spacerów do odwołania. 

O technice śpiewania Hymnu Narodowego

Hymn Polski (Pieśń Legionów Polskich) jest pieśnią zaczepno - bojową informującą przeciwnika „uderzeniem na wprost” z kim ma do czynienia.  Musi być śpiewana głośno, wyraźnie i z równymi przerwami na oddech, żeby było słychać równy rytm. W warunkach pokoju  wykonywana jest w sposób uroczysty. Melodia jest oparta na tańcu pochodzącym z Mazowsza o nazwie ‘mazur’.

O charakterze 'mazura'

 „Wielką rolę w upowszechnianiu mazura w Polsce i w Europie odegrali oficerowie legionów polskich w czasach Napoleona. Udział ich w tym tańcu, podczas balów za granicą, budził podziw, Zwiększał jego popularność jako naszego tańca narodowego, wzmacniał w emigrantach poczucie polskości... Rytm mazura kojarzy się łatwo z wojskową konnicą polską w galopie i w locie biorącą przeszkody; rozpęd, spięcie konia, odbicie i przeskok z wrażeniem impetu masywnej, nie do powstrzymania jazdy” [Tańcujże dobrze: G. Dąbrowska,1991].

"W mazurze charakter każdego tańcerza na wierzch wychodzi. Przypatrz się jak tańczy, a odgadniesz czy on żywy, czy niemrawy, czy ma ducha i fantazję lub czy tchórzem jest podszyty...(K. Czerniawski)

"Sławna pieśń legionów polskich poczyna się od wierszy, które są godłem historii nowej: Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy my żyjemy. Słowa te mówią, że ludzie mający w sobie to, co istotnie stanowi narodowość, zdolni są przedłużać byt swojego kraju niezależnie od warunków politycznych tego bytu, i mogą nawet dążyć do urzeczywistnienia go na nowo..."