Warto odnotować niezwykłe wydarzenie, które miało miejsce dwa dni temu. Minister sprawiedliwości i prokurator generalny w osobie Zbigniewa Ziobro zaskoczył polskich obywateli swoją postawą ws. „drukarza z Łodzi”.
„Staję po stronie wolności gospodarczej i sumienia" – powiedział minister zapowiadając wniesienie kasacji. Tym samym ujawnił się jako zwolennik ukrytej „opcji wolnorynkowej” w obecnym rządzie. Pojawił się niczym deus ex machina i uratował drukarza oskarżonego o niewykonanie roll-up’u dla organizacji LGBT.
Kończąc kpiny, skomentujmy całe wydarzenie. Zbigniew Ziobro będąc raczej dalekim od liberalnego podejścia do spraw gospodarczych, tym razem motywowany niechęcią do środowisk LGBT, stanął po stronie wolności działania i prowadzenia biznesu. Równocześnie zwrócił uwagę na wewnętrzną sprzeczność polskiego prawa oraz jego niedostosowanie do zasad etyki obiektywnej (którą dla uproszczenia możemy tutaj utożsamić z etyką naturalną).
Kodeks wykroczeń mówi: "kto (...) bez uzasadnionej przyczyny odmawia świadczenia, do którego jest obowiązany, podlega karze grzywny". Co z kolei stoi w sprzeczności z prawami i wolnościami gwarantowanymi przez konstytucję. Drugim problemem jest zdefiniowanie w sposób obiektywny „uzasadnionej przyczyny”.
Proponowane przez Zbigniewa Ziobro liberalne rozwiązanie problemu przecina ten węzeł gordyjski. To właściciel zakładu decyduje z kim i na jakich warunkach zawiera umowę i żaden rząd, ani sąd nie może go zmusić do zmiany zdania.
Inną kwestią pozostaje motywacja jaką kierował się prokurator generalny. Pozwoliłem sobie założyć, że raczej niewiele miały one wspólnego z liberalnym podejściem do rynku. Wątpliwe czy z podobnym zaangażowaniem ujął by się za drukarzem który odmówiłby usług np. narodowcom. Mimo to decyzję Zbigniewa Ziobro należy uznać za godną pochwały i mieć nadzieję, że będzie nadal z podobną zaciętością walczył o wolność w innych przypadkach.
