Wiosna, wieść radosna
Na twarzac piętnuje się nastrój wspaniały,
Ponieważ urocze dni wiosny w Ghecie nastały.
Świat tonie w słońcu pod horyzontem obficie,
A Ghetto przegląda w lazurach swe pogodne oblicze.
Przyszłość Getta to wspaniała perspektywa,
Pierwsze miejsce w Litzmannstadtcie zdobywa.
Ruchem tym zaś kieruje człowiek o wielu społecznych zasługach,
Który ofiarnie pracuje -
W pocie czoła, mozołach i trudach.
[...]
Pan Prezes jest ojcem całego Judaizmu,
Nie ma dlań nigdy żadnego krytycyzmu.
Swe skrzydła rozpostarł szeroko nad nami,
I czuwa, i czuwa wielkimi staraniami.
[...]
A że są jeszcze jednostki ciemnego elementu,
Którzy przeciwstawiają się Twej woli bez lęku,
Zrażać się tym absolutnie nie należy [...]
Dlatego też ja - tak znikoma cząstka społeczeństwa
Pragnę bardzo współpracować
Wprost do szaleństwa. -
I stanąć u wrót szpaleru pracowników
A finał przyrzekam... - wspaniałych wyników.
Symbolem jest dla mnie praca społeczna,
Nie chcę nikogo obarczać swoim ciężarem.
A do pracy społecznej lgnę bezustannym żarem.
Olśniona wspaniałym prowadzeniem Ghetta,
Najwyższej Excelencji ślę podzięki z daleka,
I życzę dalszej owocnej i szczęśliwej działalności.
Pogodności umysłu
I wiele doskonałości.
Andzia Rozencwajżanka,
Litzmannstadt - Ghetto Limanowskiego 6/57
