W poniedziałek rano 8 maja w Górnośląskim Centrum Zdrowia Dziecka im. św. Jana Pawła zmarł 8-letni chłopiec, wobec którego przemoc stosował ojczym. Przypomnijmy, że matka dziecka nie zrobiła nic konkretnego, aby przeciwdziałać okrucieństwu wobec syna. Natomiast utrudniała kontakty z chłopcem jego biologicznemu ojcu.
To biologiczny ojciec przez kilka tygodni towarzyszył dziecku, będącemu w śpiączce farmakologicznej w szpitalu. W weekend chłopiec przyjął sakrament chorych, który dla niego okazał się ostatnim namaszczeniem.
"Bezpośrednią przyczyną śmierci chłopca była postępująca niewydolność wielonarządowa. Doprowadziła do niej poważna choroba oparzeniowa i ciężkie zakażenie całego organizmu, spowodowane rozległymi, długo nie leczonymi ranami oparzeniowymi" - napisał szpital w oświadczeniu.
Już przed rokiem pomoc społeczna powiadomiła sąd o niepokojących sygnałach na temat domu, gdzie wychowywał się chłopiec. Niestety, sąd rodzinny popełnił błąd i zbagatelizował sprawę. Sygnałów o dręczeniu ucznia nie dostrzegli nauczyciele szkoły.
Prawdopodobnie w tej sytuacji, jak w przypadku wielu innych błędów sądowych, dziennikarze nie dotrą do konkretnego sędziego, który niewłaściwie ocenił okoliczności i podjął złą decyzję, tak dramatyczną w skutku. Natomiast rzecznik sądu może udzielić zawsze wyjaśnienia w stylu: "Sąd dopełnił procedur, a sędzia w podejmowaniu decyzji jest niezależny". Tyle że ta niezależność w rzeczywistości oznacza brak nadzoru i bezkarność. Jeśli błąd popełnią pracownicy ochrony zdrowia, oświaty, pomocy społecznej czy innych instytucji, szuka się winnych. Natomiast jeżeli błąd powstaje w sądzie, zawsze znajdzie się proste wytłumaczenie i sprawa jest zakończona. W tym przypadku śmiercią skatowanego dziecka.
