Czytam dalej książkę Jacka Żakowskiego pt. "Nauczka". Czym się różni demokracja ludowa od prawdziwej demokracji? Demokracja ludowa rządzi ludom bez pośrednictwa ograniczających jej władze demokratycznych instytucji, demokratycznych mediów. Polska demokracja jest właśnie taka- ludowa. Totalitarne instytucje, podległe hierarchicznie dawnej władzy, zostały przez tą nową przejęte, wraz z matnią dawnych relacji znanych z totalitaryzmu. O jakości działania i niezależności polskich instytucji się nie dyskutuje. A powinno się.
Polska nigdy nie miała demokratycznych mediów publicznych, zawsze miała co najwyżej media rządowe, z rzekomym pluralizmem jako smętnym parawanem. Telewizja publiczna zawsze była łupem kolejnych rządów. Nie zmieniło się to nigdy. Tego kraju, niezgranego społeczeństwa, nie stać nawet na jedno miejsce wspólnej dyskusji, gdzie rozmawiać mogliby i liberałowie, i fani ojca Rydzyka. Tu nikt nie broni prawa do wolności słowa, brak jest kogoś kto ta wolność słowa chciałby po prostu dać ludziom, środowiskom, wspólna przestrzeń debaty organizując tak by żadna z grup nie szkodziła innej.
Żakowski pisze że najprawdopodobniej PiS-owi udał się wielki plan- po latach stworzyć w Polsce dwa fronty polityczne- front PiS-u i front PO. Przynajmniej do następnych wyborów prezydenckich pozostaną to dwie największe siły polskiej polityki. Układ bipolarny jest faktem, a lewicy, czy to postkomunistycznej, czy to nowej, w nim nie ma. Wartości demokratyczne, takie jak np. wspólna przestrzeń dyskusji- telewizja publiczna, nie są nawet przedmiotem debaty. PO w słowach Jana Rokity chciało ją jeszcze niedawno sprywatyzować, co byłoby zapewne końcem polskiej demokracji w ogóle. A może to tylko moje obawy? O tym zdecydowanie się nie dyskutuje.
Inne tematy w dziale Polityka
