Czytając na blogu "Galicyjski Siepacz" iz homoseksualizm to choroba duszy, myślę sobie: być można by ich było leczyć- ale co z nic byliby za faceci? Filigranowi, niekiedy wzrostu metr 50. Nie, chyba prędzej znajdą partnera jako geje. I to dużo prędzej.
Poprosiłem siedzące wokół mnie osoby aby poopowiadały o gejach jakich znają. Robercik, najlepszy przyjaciel mojej kumpeli to gej. Wg niej, kobiety generalnie wolą przebywać z gejami. Inny kumpel, R., przez rok mieszkał w mieszkaniu z gejem i ma o nich bardzo dobre zdanie.
Moja była dziewczyna miała przyjaciela geja. Był bardzo bardzo miły. Mnie było go żal, bo inni grzebali w jego szufladach w jego pokoju. Gdy zostawił gości na chwilę, przeglądali jego seksualne homogazetki bez jego wiedzy. A on się potem denerwował, bo swą widoczną na pierwszy rzut oka odmienność ukrywał, sądząc zapewne iż wcale nie rusza ręką czy nogą jak zmanierowany gej.
Obojętnie czy homoseksualizm jest naturalny, czy też jest nabyty, geje mają prawo do szacunku. Nie powinno się ich postrzegać wyłącznie przez pryzmat budzącego odrazę u wielu stosunku doodbytniczego. Geje i lesbijki to ludzie. Ja nie wnikam czy bardzo męska barmanka w moim barze jest lesbijką czy nie. Co obchodzi mnie to co ona robi w łóżku. Ja ją znam jako bardzo miłą i zabawną osobę.
Tylko jakaś część gejów to osoby uprawiające dużo seksu. Znaczna część to osoby dość normalne, wcale nie odmienne od innych w codziennych sprawach życiowych. W Polsce mają bardzo źle, w moim rodzinnym mieście w Polsce B ich życie ogranicza się do jednego jedynego nudnawego klubu na moim osiedlu. Gdzie indziej w klubach lekko krzywo na nich patrzą. Dramat gejów w Polsce to przede wszystkim nietolerancja w mniejszych miastach.
Inne tematy w dziale Polityka
