Zakończoną właśnie wizytę Benedykta XVI w jego ojczyźnie Niemieckie media okrzyknęły jako rozczarowującą.
W wielkim skrócie: w Bundestagu Papież przypomniał politykom, iż sam fakt, że większość parlamentarna jest zdolna przegłosować dowolne prawo, nie czyni automatycznie tego prawa dobrym i sprawiedliwym; w Berlinie i Fryburgu podkreślił zaś, że kryzys niemieckiego Kościoła nie jest kryzysem instytucji, lecz wiary; protestantom przypomniał, że bardziej palące od zmian doktrynalnych (takich jak możliwość udzielania komunii małżonkom z obu wyznań) jest zjawisko odwracania się Niemców od Boga. Ojciec Święty spotkał się również, bez udziału kamer, z ofiarami molestowania przez księży.
Z czego bierze się więc to rozczarowanie mediów? Otóż Papież przypomniał, że Kościół jest znakiem sprzeciwu wobec świata. Jego zadaniem nie jest dostosowywać się do upodobań tłumów, tylko iść i nauczać wszystkie narody, i to nauczać nie w duchu etyki demokratycznej (dobre jest to, co się większości aktualnie najbardziej podoba) a w duchu nauk Jezusa. Pomimo pokąsania Heglowskiego, jakie przytrafiło się Kościołowi po Soborze Watykańskim II i mimo pewnego zamieszania terminologicznego i zagubienia się sporej grupki wiernych a nawet hierarchów to nie myśl Oświecenia ma kierować Kościołem a właśnie Jezus. Najlepiej jego przesłanie podsumowuje ten fragment Apokalipsy „Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący! A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust.” (Ap. 3, 15-16). Żadnego zachwycania się pomysłami postępowych teologów pokroju Hansa Kunga, według których albo Kościół się zreformuje w duchu postępacki albo zginie. No więc zupełnie się nie dziwię, że media są rozczarowane.
Pod takim przywództwem można spokojnie stwierdzić, że wiadomości o śmierci Katolicyzmu są mocno przesadzone, nawet biorąc pod uwagę, że Europę na nowo trzeba będzie ewangelizować. Na szczęście Kościół jest monarchią dziedziczną, tyle, że dziedziczy się w nim ducha.
