Niemcy czeka w związku z wyborami wiele zmian, zaskakujące jest więc jak mało mówi się przy tej okazji o wpływie ostatnich wydarzeń na stosunki z Rosją. Istnieje ku temu poważny powód – jest nim prawdopodobna nominacja Guido Westerwelle, który zmieni prawdopodobnie niewiele lub nic względem polityki rosyjskiej prowadzonej przez SPD.
Tak właśnie brzmiała konkluzja tekstu Graham Stacka z Russian Profile, który dowodzi, że “Polityka rosyjska najprawdopodobniej zostanie pragmatyczna i konstruktywna; częścią tej strategii jest opnienie wejścia Ukrainy i Gruzji do NATO”. Szczególnie interesującym elementem artykułu Stacka jest uwaga, jaką przykłada on do lobbingu niemieckich firm energetycznych, takich jak E.ON. A zatem choć zwycięstwo CDU zmarginalizowało frakcję związaną z Gerhardem Schroederem, Kreml niezwykle skutecznie zabezpieczył swoje interesy w różnych kręgach niemieckich sfer władzy.
Interesujący wydaje się też fakt, że lęk przed rosyjską kontrolą nad dostawami gazu, który przez ostatnich kilka lat był jednym z głównych bodźców niemieckiej polityki, niewiele ma wspólnego z faktycznym bezpieczeństwem energetycznym, jednością wewnętrzną UE czy nawet suwerennością jej członków... była to wyłącznie wygodna ścieżka dla wszystkich, którzy zainwestowali w energię atomową, by wolniej rezygnować z elektrowni.
Moim zdaniem w analizach nowej rosyjskiej polityki CDU brakuje jednego elementu – nikt nie odnotował jak wcześnie Rosja wyczuła sygnały zmiany i równomiernie rozłożyła akcenty (choć Rosjanie mogą się zainteresować tym, jak Schroeder zarobi teraz na swoje 390 tysięcy Euro pensji). Bardzo niewiele mówi się też o wpływach, jakie zbudowała Rosja dzięki działaniom kanadyjskiej Magny na rzecz Sbierbanku, by pomóc temu ostatniemu przejąć Opla. Nawet jeśli tysiące etatów zostanie zlikwidowana, gdy rosyjskie pieniądze uratują niemieckich pracowników, Moskwa może być pewna poparcia w kluczowych regionach.
Jakkolwiek Schroeder był kiedyś najpotężniejszym rosyjskim pracownikiem w Niemczech, teraz najważniejsze zadania wykonuje Wulf Bernotat z E.ON. To pewnie najważniejsza i najniebezpieczniejsza nowość w stosunkach Rosji z Europą – jak robić interesy z państwowymi firmami, które do negocjacji przystępują z politycznymi celami swoich rządów. Rosja doprowadziła ten styl do perfekcji w stosunkach z Berlinem, rządy się zmieniają, ale polityka pozostaje ta sama.
Jednak mimo smutnych perspektyw dla największej europejskiej gospodarki w relacjach z Rosją, istnieje cała masa czynników, które mogą przechylić szalę. Westerwelle jest stosunkowo młody, otwarcie proamerykański i uważa się za kontynuatora tradycji nowego pokolenia polityków postępowych zdolnych podejmować odważne decyzje. W wywiadzie dla CFR.org William Drozdiak, prezydent American Council on Germany mówi, że Westerwelle będzie kontynuował współpracę z NATO w Afganistanie, wykorzystywał wpływy Niemiec w Iranie i agresywnie walczył o układ z Rosją o rezygnacji z broni atomowej... wieloletnie marzenie ideologicznego patrona partii Hansa-Dietricha Genschera.
Jako pesymista obawiam się, że nazwiska takie jak “Estemirowa” mogą wkrótce zniknąć w morzu dotacji E.ONu na kampanię. Jako optymista sądzę, że zacieśnienie relacji Niemiec z Rosją może mieć pozytywny wpływ na wszystkie straszne wydarzenia, jakie mają tam miejsce.
Jeszcze nie zdecydowałem, która wersja jest mi bliższa, ale tak czy inaczej nie wolno się poddawać.
