Zaczarowany flet, czyli "Dogma 2"

 

Gdyby ten film powstał, a powinien, to scenarzysta mógłby jego akcje umieścić w polskim domu wariatów lub przytułku dla ubogich. Tak na starcie oczywiście, bo potem droga by prowadziła do Stolicy.

Muzyk Jan Kowalski zwariował, bo stwierdził, ze żyje w zakłamanej rzeczywistości;

jest nawiedzony przez wskrzeszonych z woli Boga:Bartelby'ego i Lokiego,

którzy wręczają mu zabytkowo wyglądający instrument muzyczny, będący w istocie fletem prostym i obciążają zadaniem ponad ludzkie siły:

ma wyprowadzić wszystkich Lemingów z Miasta Wybranego przez Boga – z Warszawy

nad Zalew Zegrzyński, tam Pan Bóg już wie, co dla Lemingów zaplanował.

Aha! Muzyka mógłby zagrać Jerzy Stuhr, a Anioły – wiadomo: Affleck i Damon. Problem polega tylko na tym, ze oni strasznie kaleczą język polski, ale to drobiazg, doda tylko okazji do gagów sytuacyjnych. Większym problemem będzie Dolph Lundgren w roli czternastego Apostoła.

Jak pamiętacie zapewne (ci co widzieli Dogme 1), to w trakcie projekcji pojawił się czarny „trzynasty”, a tutaj „czternasty” jest również zapomnianym przez Boga apostołem, tyle ze „czystym Aryjczykiem, typu nordyckiego”. Jest on potrzebny do zwalczenia Demona, który usadowił się w ludzkiej powłoce Adama M. Demona gra jak zwykle Jason Lee. Demon przez dziesiątki lat sączył jad do dusz Lemingów za pomocą piekielnej księgi o diabelskich inicjałach „GW”.

Oczywiście pojawiają się zawołani dwaj Prorocy Cichy Bob i Jay, tym razem, jako wysłannicy kartelu narkotykowego z Medellin, a w istocie pomocnicy w wykonaniu trudnego zadania przez Kowalskiego/Stuhra.

Dobra, Premiera gra Quentin Tarantino, to ważne.

Obsadę aktorska mamy z głowy, jakby co, to kogoś się dorzuci, bo jeśli chodzi o tłum Lemingów, to można zrobić łapankę na którymś z pasaży handlowych.

Akcja! Cisza na planie!

 

Zapraszam na film, który potem zrecenzuje

 

wasz ogórek sezonowy.