Sztuka i Bankierzy

 

Sztuka i Bankierzy

 

Ludzkość uwielbia okna bardziej od zasłaniających je wolet.

Człowiek zawsze kochał patrzeć w niebo nad głową, w gwiazdy.

Nawet, gdy przysłonił je potrzebnym jego rodzinie dachem i dach ten podparł ścianami, to i tak szybko zaczął te ściany dziurawić, a i dachowi nie darował, zresztą zaraz wybudował schody wiodące na plaski dach i tam dalej patrzył w gwiazdy.

Ludzie jednak są różni i dobrzy i źli, otwarci i skryci.

Ci pierwsi chcieli patrzeć w gwiazdy, chcieli wiedzieć więcej.

Ci drudzy kradli wiedzę tym pierwszym i potrzebowali żaluzji, zasłon i kluczy do drzwi, żeby schować znaleziska dla siebie, tylko dla siebie.

Marzyciele, otwarci na Wszechświat wynaleźli Sztukę, pisali wiersze, malowali akty ukochanych, rzeźbili piękne posągi niby bogów i bogiń, a jednak swoich Muz, z którymi dzielili nie tylko loża, ale i dachy do obserwowania gwiazd.

Skryci wynaleźli pieniądze, by uzależnić od nich Marzycieli, a gdy to się dokonało zaczęli podstępnie skupować obrazy, rzeźby i wiersze.

Pod pozorem moralnych nakazów wymyślili intymność, wstyd i grzech,

po to by w zabarykadowanych domach oglądać w samotności cale piękno tego Świata.

Mimo to Sztuka nie umarła, choć artyści żyją w biedzie,

a nie znający się na Sztuce Bankierzy kontemplują Dzieła Mistrzów

widząc w nich tylko dobrze ulokowane pieniądze.

 

StanKubik&RobertzJamajki