Deklarują jak zawsze, postępują jak zwykle…

Czarna chmura wulkanicznego pyłu, która pojawiła się nad Europą stanowiła test dla naszych zachodnioeuropejskich sojuszników. Tym bardziej więc do rangi symbolu urasta fakt, iż depesze prasowe o jej zniknięciu z przestrzeni powietrznej Polski pojawiły się w momencie, gdy w krypcie na Wawelu położono trumny prezydenta Lecha Kaczyńskiego i jego małżonki. Zachodnia Europa znów nas po prostu – mówiąc może nieładnie, ale dosadnie i adekwatnie do sytuacji – „olała”.

Od czasów II wojny światowej nic się nie zmieniło… Tak zwani alianci dalej tkwią w swoim oportuniźmie. Wolą jeść żaby i pić herbatę niż udzielić nam, choćby w najmniejszym stopniu jakiegoś namacalnego, realnego wsparcia. Jak zawsze dużo deklarują, ale nie idą za tym żadne konkretne czyny. Pierwszą próbkę takiego postępowania obserwowaliśmy 1 września ubiegłego roku podczas uroczystości na Westerplatte z okazji siedemdziesiątej rocznicy wybuchu II wojny światowej, drugi raz zaprezentowali nam swoją obojętność, wykręcając się pod byle pretekstem z udziału w pogrzebie prezydenta Rzeczpospolitej Lecha Kaczyńskiego.

Najwyższy czas otrząsnąć się ze wszelkich złudzeń. Trzeba sobie jasno powiedzieć, że na naszych zachodnich sojuszników nie mamy co liczyć. Nie ruszą się z miejsca, gdy Polska będzie w potrzebie. Są takimi samymi kunktatorami, jak w momencie wybuchu II wojny światowej.

Tłumaczenie zachodnich przywódców, iż nie mogli dotrzeć na uroczystości pogrzebowe do Krakowa z powodu czarnej chmury wulkanicznego pyłu jest śmieszne. Prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew jakoś nie obawiał się, że „zakrztuszą” się silniki odrzutowe jego prezydenckiego Ił-u i wylądował w Balicach. W tym kontekście nienajlepiej wygląda również nieobecność prezydenta Stanów Zjednoczonych Baracka Obamy, choć oczywiście z Waszyngtonu do Polski dalej niż z Moskwy i droga, jakby bardziej ryzykowna. Ale jednak przecież solidarność sojuszników czasami wymaga ryzyka…

Szczególnie wymowna jest nieobecność przywódców Francji oraz Wielkiej Brytanii, a dodatkowo nastręcza negatywną konotację historyczną. Nie czarujmy się – nie dotarły nad polskie niebo samoloty z szefami tych państw, nie przyleciałyby i ich wojskowe myśliwce, w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa naszego kraju.

Odległości pomiędzy Paryżem, Londynem, Moskwą a Krakowem wcale aż tak radykalnie się nie różnią. Tymczasem jedni potrafili przebyć je bez większych problemów, a drudzy nawet nie spróbowali podnieść z krzeseł swoich „opalonych tyłków”. Z Francji, czy Londynu oprócz drogi powietrznej – o ile dobrze widać na mapie – można dotrzeć także pociągiem, albo po prostu dojechać samochodem, a cała podróż nie trwa więcej niż dwanaście godzin. Dla chcącego nic trudnego… Prezydent Republiki Czeskiej Vaclaw Klaus, czy małżonka prezydenta Gruzji Sandra Roelofs-Saakaszwili tak właśnie uczynili i korona z głowy im jakoś nie spadła.

Z kolei absencja najważniejszych polityków Unii Europejskiej, której Polska jest pełnoprawnym członkiem świadczy o sloganowości pojęcia integracji europejskiej i braku europejskiej solidarności.

Staropolskie przysłowie mówi, iż: – „prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie”. A w biedzie, jak bezlitośnie przy okazji pogrzebu prezydenta Kaczyńskiego i jego małżonki pokazało życie liczyć możemy jedynie na naszych braci słowian (w tym również Rosjan), sąsiadów Niemców, Gruzinów i niektóre kraje z południowej Europy. Zachód zaś ciągle traktuje nas, jak frajerów.

Najwyższy więc czas przejrzeć na oczy i zrewidować naszą politykę zagraniczną. Myślenie jednokierunkowe oraz bezalternatywne w ogóle się nie sprawdza. Oczywiście w Unii Europejskiej powinniśmy pozostać, ale jednocześnie postarać się, aby mieć z Rosją najlepsze stosunki dyplomatyczne ze wszystkich krajów wspólnoty… To by nam otworzyło ogromne możliwości. Oprócz jedności europejskiej budujmy również jedność słowian i pamiętajmy, że za naszą wschodnią granicą też leży Europa.

Romano Manka-Wlodarczyk