Według Kościoła, tak. Moim zdaniem, Kościół ma prawo tak uważać, ponieważ ma prawo ustanawiać swoje zasady.Natomiast osobistą sprawą każdego z wiernych jest przyjąć lub odrzucić to, co jest podawane do wierzenia, bo każdy sam poniesie konsekwencje.
„Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku.”(Ap 22:12 BW)
Czytanie Biblii nie jest już zakazane, a samodzielne myślenie i zadawanie pytań nie jest zagrożone torturami, więzieniem czy spaleniem na stosie.
CHRYSTUS NIE WYZNACZYŁ PIOTRA
Doktryna Kościoła, która, jak wiadomo, powstała pod wpływem pogańskiego cesarza rzymskiego Kostantyna (272-337), zawiera wierzenia pogańskie, bez żadnych podstaw w Piśmie Świętym (na przykład: nieśmiertelność duszy, czyściec, ogień piekielny)
Jednak dla uzasadnienia tezy o pochodzeniu papiestwa od apostoła Piotra, Kościół powołuje się na Biblię, a konkretnie na jeden wyrwany z kontekstu werset z Ewangelii Mateusza, na dodatek źle przetłumaczony.
„Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.”(Mt 16:18 BT)
W oryginale:
κἀγὼδέ σοιλέγωὅτι σὺ εἶ Πέτροςκαὶ ἐπὶ ταύτῃτῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσωμου τὴν ἐκκλησίαν καὶ πύλαι ᾅδου* οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς
biblehub.com/interlinear/matthew/16-18.htm
Według konkordacji StrongaΠέτρος (4074) iπέτρᾳ (4073), to dwa różne słowa.
Πέτρος(Petros, kamień),
πέτρᾳ (petra, masyw skalny, opoka, skała)
„Nic nie może być bardziej błędne, niż przypuszczenie, iż Chrystus uważał Piotra za
skałę. Bez wątpienia sam Chrystus jest skałą, fundamentem kościoła, i biada temu, kto próbuje ustanawiać jakikolwiek inny”(Matthew Henry's Concise Commentary)
biblehub.com/commentaries/matthew/16-18.htm
Biblia Warszawska oddaje ten werset nastepująco:
„A ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go.”
PIOTR NIE BYŁ BISKUPEM RZYMU
"Zgodnie z doktryną katolicką, biskup Rzymu przejął te wszystkie atrybuty władzy, jakie miał apostoł Piotr, przewodniczący kolegium dwunastu apostołów, najwyższej instancji założonej przez Chrystusa instytucji kościelnej. A zatem podobnie jak Piotrbył głową Kościoła, tak jego prawowici następcy mają władzę nad całą społecznością katolicką i jej hierarchią. Jest to tzw. teza o sukcesji apostolskiej, która pojawiła się na przełomie II i III w. n.e. w dziełach chrześcijańskich ideologów i po długiej ewolucji znalazła swój ostateczny wyraz w uchwalonym na I soborze watykańskim (1870 r.) dogmacie o prymacie papieskim. Opiera się ona na dwóch przesłankach: pierwsza zakłada, że kolegialna władza sprawowana przez kolegium dwunastu apostołów podlegała Piotrowi, a druga, że Piotr był biskupem Rzymu i że przekazał władzę swoim następcom. Nie wchodząc w zawiłe implikacje teologiczne obu przesłanek, należy stwierdzić, że żadna z nich nie znalazła dotychczas potwierdzenia w wiedzy o początkach chrystianizmu. Wciąż do końca niewyjaśniona i kontrowersyjna jest sprawa roli, jaką odegrał Piotr w łonie apostolskiego grona. Wszystko zdaje się wykluczać, iż Piotr był pierwszym biskupem Rzymu. A to z dwóch powodów: po pierwsze, rzymska gmina chrześcijańska już się ukonstytuowała, zanim którykolwiek z apostołów mógł przybyć do stolicy cesarstwa. Ani w liście adresowanym około 58r. n.e. do Rzymian, ani w tych, które później w samym Rzymie były pisane do chrześcijan Azji Mniejszej, Paweł z Tarsu apostoł nie wspomina ani słowem o pobycie Piotra w Rzymie, czego nie omieszkałby zapewne uczynić, gdyby fakt ten był mu wiadomy. Po drugie dlatego, iż w I w. n.e. chrześcijańskie wspólnoty rozwijały się pod kolegialnym przewodnictwem Rady Starszych, czyli prezbiterów, których tylko wyjątkowo nazywano tu i ówdzie biskupami. Jak pisze wybitny biblista ks. prof. Jan Stępień: „terminy-prezbiter- i -biskup-ukazują się w dokumentach chrześcijańskich z I w. jako synonimy, oznaczające przełożonych gmin chrześcijańskich. Wyraz e p i s k o p o s nie określał jeszcze biskupa monarchicznego, następcy apostołów, jednego zwierzchnika Kościoła lokalnego. Z tym nowym znaczeniem spotykamy się po raz pierwszy dopiero na początku II w. u św. Ignacego Antiocheńskiego" (Eklezjologia św. Pawła, Poznań 1972, s. 339). A zatem, jeżeli nawet przyjmiemy, że Piotr przybył do Rzymu i poniósł tam śmierć męczeńską -o czym wspomina późniejsza tradycja chrześcijańska - nie mógł być biskupem Rzymu ani nawet wyznaczyć swego następcy, gdyż jak twierdzą zgodnie historycy chrześcijaństwa - instytucja jednoosobowej funkcji biskupiej nie byta jeszcze w tym okresie znana. Poza tym wiadomo, że żaden z apostołów nie używał tytułu „biskup". Dodajmy, że tradycja o pobycie i męczeństwie Piotra w Rzymie nie została dotychczas udowodniona bezspornymi świadectwami. Rozpoczęte z polecenia Piusa XII wykopaliska w podziemiach bazyliki watykańskiej odkryły wprawdzie ślady jakiegoś cmentarzyska – nie prakuje ich w podgłebiu Wiecznego Miasta – ale o jakimkolwiek rozpoznaniu grobu czy kości Piotra nie może być mowy”
PIOTR BYŁ RÓWNY APOSTOŁOM, NIE BYŁO WŚRÓD NICH HIERARCHII
„Powstał też spór między nimi o to, kto z nich ma uchodzić za największego. (25) On zaś rzekł do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a władcy ich są nazywani dobroczyńcami. (26) Wy zaś nie tak, lecz kto jest największy wśród was, niech będzie jako najmniejszy, a ten, który przewodzi, niech będzie jako usługujący” (Łk 22:24-26 Bw)
„A gdy przyszedł Kefas do Antiochii, przeciwstawiłem mu się otwarcie, bo też okazał się winnym. (12) Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami; a gdy przyszli, usunął się i odłączył z obawy przed tymi, którzy byli obrzezani. (13) A wraz z nim obłudnie postąpili również pozostali Żydzi, tak że i Barnaba dał się wciągnąć w ich obłudę. (14) Ale gdy spostrzegłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, po pogańsku żyjesz, a nie po żydowsku, czemuż zmuszasz pogan żyć po żydowsku? „(Gal 2:11-14 Bw)
(Jakby ktoś nie wiedział, wspomniany Kefas to apostoł Piotr, który w Ewangeliach występuje pod czterema imionami)
PAPIEŻ WIE NAJLEPIEJ
Jeżeli ktoś nie wierzy własnym oczom lub nie rozumie, co napisano w Biblii albo obawia się samodzielnie czytać Pismo Święte i polega na interpretacjach innych ludzi, jeżeli również nie ma zaufania do dowodów historycznych, to pozostaje mu uwierzyć papieżowi. Papież, jak wiadomo, jest nieomylny.
Giovanni de` Medici, jako Leon X był papieżem w latach 1513-1521. W wieku siedmiu lat został opatem, w wieku lat jedenastu objął we władanie opactwo Monte Cassino, po ukończeniu trzynastu lat został kardynałem.
Zasłynął, jako sprzedawca urzędów kardynalskich, które sprzedawał nawet ateistom, cena wynosiła od dwudziestu czterech tysięcy do siedemdziesięciu tysięcy dukatów. Za darmo kapelusz kardynalski dostał Alfonso Petrucci (to znaczy bez pieniędzy).Leon X sprzedawał też odpusty na tak wielką skalę, że przyczynił się do wystąpienia Lutra i powstania Reformacji.
Na temat sukcesji apostolskiej wypowiedział się szczerze:
„Wiadomym jest jak wiele My i Nasi zawdzięczamy baśni o Chrystusie”
Giovanni Francesco Albani, Klemens XI (1700-1721) kazał się sportretować, jako Pontifex Maximus.
(Wikipedia)
Pontifex Maximus (łac. najwyższy kapłan; dosłownie: najwyższy budowniczy mostów) – najwyższy w hierarchii kapłan wstarożytnym Rzymie, przełożony kolegium kapłańskiego, tzw.pontyfików.
(Wikipedia)
Słowo „papież” pochodzi od greckiego wyrazu papas, co znaczy: ojciec
Jezus powiedział:
„Nikogo też na ziemi nie nazywajcie ojcem swoim; albowiem jeden jest Ojciec wasz, Ten w niebie.” (Mt23:9 Bw)
J.Wierusz Kowalski „Poczet papieży”
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
