W południowym wydaniu „Wiadomości” w Radio 24 usłyszeliśmy komentarz przedstawiciela polskiego rządu odnoszący się do wydarzeń w Białymstoku związanych z „marszem wolności”. Tu nie ma kogo bronić, ale co do zasady – określenie „zwyrodnialcy”, które dwukrotnie użył minister, jest dla przeciętnego obywatela i wyborcy kompletnie niezrozumiałe, z kilku powodów:
1. terminów na niewłaściwe zachowanie, o mniejszym lub większym natężeniu, jest wiele. Wybranie skrajnego określenia „zwyrodnialcy” nie sugeruje równości obywatelskiej, lecz jednostronne wywyższenie uczestników „marszu wolności”, co jest niezrozumiałe, bo ten fakt nie pokrywa się z odczuciami społecznymi,
2. określenie „zwyrodnialcy” sugeruje, że jest ono adresowane nie do Suwerena, lecz jakiejś nieznanej nam wyższej instancji, która monitoruje polska scenę polityczną,
3. termin „zwyrodnialcy”, w użytym kontekście, jest przesadny i odwraca dotychczasowe standardy fleksyjne i polityczne w stronę, którą nie życzy sobie społeczeństwo,
4. wysyła informację w świat, która potwierdza czarny i niesprawiedliwy stereotyp Polaka i Polski.
Tak więc użycie terminu „zwyrodnialcy” jest przesadne i nie adekwatne do zaistniałego zdarzenia; a także rozbijające polską prawicową scenę polityczną. W całej Europie toczy się wewnętrzna walka dwóch cywilizacji. Pierwszą Jan Paweł II określił, jako cywilizację śmierci. Druga broni swoich podstawowych kanonów, praw i tradycji. W sposób drastyczny widać ją w Grecji, Włoszech, a szczególnie we Francji, a w mniej spektakularny – w Niemczech. W Polsce problem ten ma zupełnie inny wymiar i używanie nieadekwatnej terminologii nie służy utrzymaniu porządku, bo podsyca nadzieje tym grupom, które nie posiadają akceptacji społecznej. Władza, które nas reprezentuje, musi posługiwać się terminologią wyważoną.
Podkreślam raz jeszcze, zachowanie grup narodowców było niewłaściwe, ale niewłaściwe było też użycie pojęcia „zwyrodnialcy”. Obie rzeczy nie powinny się powtórzyć.
