Lektura projektu tarczy wskazuje na to, iż pomocy nie otrzymają te osoby, które bez zapewnienia im prawa do minimalnego dochodu gwarantowanego przez Rzeczpospolitą nie utrzymają się na powierzchni życia. Jakoś to nie przeszkadza wadzy i osobom mającym miłować bliźniego swego jak siebie samego, zwłaszcza tym lepiej sytuowanym, mimo tego, że osoby skazane na nędzę w aktach desperacji mogą niedoszłym miłośnikom bliźniego zakłócić poczucie bezpieczeństwa...
Wydaje się, iż na pandemii interes zrobi niecałe sto najbogatszych osób na świecie. Moją uwagę zwraca np. bardzo szybka utrata siły nabywczej złotówki. Ci, którzy odłożyli kilka złotych „na czarną godzinę” jutro być może będą mogli kupić tylko kilka rolek papieru do...pnego...
Dlaczego tarcza antykryzysowa, dlaczego założenia nowelizacji ustawy o pomocy społecznej nie tylko nie wprowadzają do systemu zabezpieczenia społecznego takie instrumentu walki z biedą jak minimalny dochód gwarantowany, ale i nie przywołują takiej wartość jak solidarność możnych z ubogimi oraz innych konstytucyjnych wartości i zasad, w tym np. obowiązku władz publicznych poszanowania i ochrony godności człowieka, także tego najsłabszego producenta i konsumenta?
Czy dlatego, że osoba/rodzina wymagająca wsparcia została zaliczona do kategorii wykluczonego przez gospodarkę, „zasobu”, którym jakaś „góra” chce zarządzać?
Na marginesie pozwolę sobie zauważyć, iż niejaki Terlecki strasząc niektóre zarządy samorządów terytorialnych wywaleniem ich na pysk za łamanie prawa, w związku z brakiem ich zgody na prowadzenie przygotowań do wyborów prezydenckich cynicznie nie zauważa oczywistości, że ludzie przestrzegający złego prawa mogą okazać się w przyszłości zbrodniarzami, jeśli ich zgodne z prawem działania doprowadziłyby do śmierci ludzi. A udowodnienie winy tych, którzy skazują ludzi na śmierć nie będzie trudne.
