Wczoraj napisałem notkę pt. „Jak to jest naprawdę z tą wojną w Ukrainie 2022 ”, - vide: https://www.salon24.pl/u/salonowcy/1229460,jak-to-naprawde-jest-z-ta-wojna-w-ukrainie-2022 będącą komentarzem do opublikowanego na portalu „Onet WIADOMOŚCI” artykułu pt. „Stan na dziś. Ukraina przegrywa tę wojnę ” autorstwa dziennikarza i reportera wideo Onetu Marcina Wyrwała, - vide: https://wiadomosci.onet.pl/opinie/wyrwal-stan-na-dzis-ukraina-przegrywa-te-wojne/gjr1306?utm_medium=pushpushgo&utm_source=browser&utm_campaign=allonet_00d_&utm_site=onetsg&utm_push_id=628e26685a3e39bd2a6243b8 .
Bardzo przeze mnie ceniony komentator piszący na Salonie24 pod nickiem @Żywica dodał do wspomnianej wyżej notki mojego autorstwa krytyczny komentarz.
Ogromnie ciekaw opinii czytelników mojego blogu, - zacytuję teraz moją polemikę z rzeczonym komentatorem:
[@Żywica] "Ciarki chodzą po plecach" -------- Komu chodzą ,temu chodzą…”
[Krzysztof Pasierbiewicz, @Echo24] Proszę się na mnie nie obrazić, ale takie stwierdzenie to świadectwo, że reprezentuje Pan pokolenie, któremu zakodowano w podświadomości, jak historia pokazała zgubną maksymę brzmiącą: „Kosy na sztorc, szable w dłoń! Bolszewika goń, goń, goń”. Od tamtego czasu upłynęło blisko sto lat, a Pan ciągle o szablach i kosach. Nie Pan jeden, zresztą.
[@Żywica] „Jakiś propagandysta puścił w świat bąka, że tam gdzie rosną bieriozki, tam ROSSIJA…”
[Krzysztof Pasierbiewicz, @Echo24] A skąd Pan wie, że to propagandysta? Może tak, a może nie. Pan wie, że to propagandysta, ja zaś wiem, że to albo propagandysta, albo rzetelny dziennikarz. Inaczej mówiąc, Pan ma pewność, że on kłamie, ja zaś takiej pewności nie mam, - i to wcale nie znaczy, że jestem asekurantem, tylko staram się patrzeć na sprawy racjonalnie.
[@Żywica] „W takim razie bierzmy pędzle w garść i PRZEMALUJMY BIERIOZKI NA BARWY OCHRONNE, żeby nam ciarki plecach nie chodziły…”
[Krzysztof Pasierbiewicz, @Echo24] Szczerze? Ten przytyk, brzmi niepoważnie, proszę Pana. Powiem więcej. To jest przejaw wielokrotnie w historii dla nas zgubnego, - polskiego megalomaństwa.
[@Żywica] „Czym to jeszcze tych znienawidzonych LACHÓW wystraszyć można? STRACH jest bowiem NAJGORSZYM DORADCĄ…”
[Krzysztof Pasierbiewicz, @Echo24] Bodaj po raz pierwszy, źle Pan odczytał intencje napisanej przeze mnie notki. Bo ja się proszę Pana nie boję, jak Pan błędnie zrozumiał to, co w notce napisałem, - lecz staram się patrzeć na to, co się dzieje wokół wojny w Ukrainie w sposób racjonalny. Co to znaczy? Ano to, że ja chcę wiedzieć jak jest naprawdę, a nie tak, jak ja bym chciał, żeby było. Pan natomiast myśli życzeniowo (ang. wishful thinking), a myśląc w ten sposób, podświadomie chce widzieć tylko to, co Panu odpowiada. A to jest błąd, który może być nad wyraz kosztownym błędem. Pan myśli jako bogoojczyźniany przedstawiciel narodu, ja zaś jako rozsądny obywatel zatroskany o przyszłe losy Polski. A na czym polega ta różnica między nami, pisał już dawno Norwid, cytuję:
„Jesteśmy żadnym społeczeństwem. Jesteśmy wielkim sztandarem narodowym. Może powieszą mię kiedyś ludzie serdeczni za te prawdy, których istotę powtarzam lat około dwanaście, ale gdybym miał dziś na szyi powróz, to jeszcze gardłem przywartym hrypiałbym, że Polska jest ostatnie na ziemi społeczeństwo, a pierwszy na planecie naród. Kto zaś jedną nogę ma długą jak oś globowa, a drugiej wcale nie ma, ten - o! jakże ułomny kaleka jest.
Gdyby Ojczyzna nasza była tak dzielnym społeczeństwem we wszystkich człowieka obowiązkach, jak znakomitym jest narodem we wszystkich Polaka poczuciach, tedy bylibyśmy na nogach dwóch, osoby całe i poważne - monumentalnie znakomite. Ale tak, jak dziś jest, to Polak jest olbrzym, a człowiek w Polaku jest karzeł - i jesteśmy karykatury, i jesteśmy tragiczna nicość i śmiech olbrzymi ... Słońce nad Polakiem wstawa, ale zasłania swe oczy nad człowiekiem...”
(Z listu Cypriana Kamila Norwida do Michaliny Dziekońskiej z 14 listopada 1862 roku)
Tak. Tak. Proszę Pana. Jak widać w bogoojczyźnianej i megalomańskiej naturze Polaków niewiele się nie zmieniło od czasu Norwida.
[@Żywica] „Zadam wobec tego retoryczne pytanie: BAĆ SIĘ, CZY NIE BAĆ? BAĆ SIĘ, TO ZNACZY ,,,,NIE BYĆ. NIE BAĆ SIĘ, TO ZNACZY ....BYĆ, gdyż ten, kto się BOI, to już tak, jakby NIE ŻYŁ…”
[Krzysztof Pasierbiewicz, @Echo24] Odpowiadam. Nie Bać się, ale myśleć, co robić, żeby w określonych warunkach nie dać się zabić.
[@Żywica] „POLSKA NIE BĘDZIE NASTĘPNA W KOLEJCE, ANI ŻADEN INNY KRAJ NATO…”
[Krzysztof Pasierbiewicz, @Echo24] A skąd Pan to wie? Skąd u Pana ta pewność, że gdyby na nas napadła putinowska Rosja to amerykańscy żołnierze będą za nas przelewali krew? Ma Pan taką pewność? Bo ja nie mam.
[@Żywica] „WSZYSTKO NA TO WSKAZUJE, że wkrótce zapanuje w UKRAINIE POKÓJ i najważniejszym zadaniem OBYDWU STRON, będzie JEGO UTRZYMANIE, przy współudziale LUDZI DOBREJ WOLI Z CALEGO ŚWIATA…”
[Krzysztof Pasierbiewicz, @Echo24] Należy się modlić, żeby tak się stało. Ale trzeba też myśleć o tym, co może się stać, jeśli taki pokój nie zostanie wynegocjowany.
[@Żywica] „PS, Ciągle tylko te STRACHY NA LACHY. Trzeb zostawić je w KONOPIACH i będzie SPOKÓJ…”
[Krzysztof Pasierbiewicz, @Echo24] Bez urazy, ale to jest lekkomyślny truizm. I jeszcze raz powtórzę, że notkę pt. „Jak to naprawdę jest z tą wojną w Ukrainie ” napisałem, jako przestrogę, żebyśmy czegoś nie przespali, o czym tak pisał w „Weselu” Stanisław Wyspiański:
Sen, muzyka, granie, bajka. [...]
spać, bo życie zbyt zawiłe,
trza by mieć ogromną siłę,
siłę jakąś tytaniczną,
żeby być czymś na tej wadze,
gdzie się wszystko niańczy w bladze –
Sen, muzyka, granie, bajka
To już tak po uszy sięga,
Los: fatyga, czas: mitręga...
W oczekiwaniu na komentarze Gości mojego blogu serdecznie Państwa pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz (em. nauczyciel akademicki oraz niezależny bloger oddany prawdzie i sprawom ważnym dla naszego państwa)
