Motto: Korzeniem Rzeczypospolitej jest Chrystus (Piotr Skarga)
Wczoraj, w trzecią rocznicę tragedii smoleńskiej, W Archikatedrze Wawelskiej została odprawiona Msza Święta w intencji śp. Pary Prezydenckiej – Marii i Lecha Kaczyńskich oraz Wszystkich Ofiar Tragedii Smoleńskiej.
Gdy wszedłem do kościoła, katedra była już wypełniona tłumem wiernych. Szukając jakiegoś ustronnego kąta zoczyłem zacienioną niszę. Przycupnąłem i ku mojemu osłupieniu zobaczyłem, że obok mnie stoi mój dawny kumpel z kortów tenisowych, urokliwych potańcówek w Krakowskiej Szkole Teatralnej i trwających zawsze do białego rana „piwnicznych” spektakli – obecnie poseł Platformy Obywatelskiej Jerzy Fedorowicz, nazywany w Krakowie „Fedorem”.
W pierwszej chwili pomyślałem: „ki diabeł, a cóż on tu robi?”
Lecz w tym samym momencie się zmitygowałem, gdyż sobie uświadomiłem, że ani ja, ani ludzie „obozu patriotycznego” nie mamy przecież wyłączności na udział w rzeczonej uroczystości. Przez głowę przelatywały mi myśli: „a może uznał, że Lech Kaczyński był również jego prezydentem?”, „a może w tej tragicznej katastrofie zginął ktoś, kogo lubił?”; a może przyszedł po prostu z własnej woli, by uczcić pamięć Ofiar Tragedii Smoleńskiej?”…
Staliśmy obok siebie, klęczeli w czasie podniesienia, a gdy z ołtarza dobiegło wezwanie: „przekażcie sobie znak pokoju”, uścisnęliśmy sobie dłonie patrząc w oczy mimo, że mamy skrajnie różne poglądy.
Wracając do domu rozmyślałem o kazaniu proboszcza wawelskiego sanktuarium, który mówił, że dla katolików najważniejsza jest miłość bliźniego, choćby nawet zbłądził. Że w dążeniu do poznania prawdy, nawet najbardziej gorzkiej, katolik powinien wybaczać również tym, którzy tę prawdę skrywają, albo im tak nakazano. Że tylko taka postawa stwarza szansę, żeby ta prawda wyszła kiedykolwiek na jaw.
I wtedy sobie pomyślałem, że być może to nie był przypadek, żeśmy się właśnie w tym dniu spotkali z „Fedorem” na Wawelu.
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)
Patrz również:
Bohaterowie są zmęczeni:
Lub wysłuchaj wersji audio:
