Premier rozumie sopocką organizację Platformy Obywatelskiej, że popiera Jacka Karnowskiego, bo sam wierzy w jego niewinność. Premierowi wydaje się również, że wiele z zarzutów wobec niego jest krzywdzących albo nie ma potwierdzenia w elementarnych faktach. Skądinąd jednak premier uważa również, że kandydatem Platformy na prezydenta jakiegokolwiek miasta w Polsce nie powinien być ktoś, kto jest pod zarzutami. Gdyby przełożyć na jakiś ludzki język to wychodzi na to, że Donald Tusk popiera Karnowskiego, ale nie udziela mu swojego poparcia.
Tym sposobem szef Platformy dołączył do grona naśladowców zawiłego i skomplikowanego stylu wypowiadania się, jaki prezentuje od niepamiętnych czasów Lech Wałęsa. Niedaleko pada jabłko od jabłoni, adept nie odbiega od uwielbianego mentora. Szef rządu podkreślił, że wypowiada się jako mieszkaniec Sopotu, ale też jako człowiek, który miał stać się ofiarą dwuznacznego działania części osób, których ofiarą stał się także Karnowski (Julke próbował nagrać Tuska).
Zatem premier usiłuje dołączyć do ekskluzywnego grona ofiar magnetofonów, kamer, mikrofonów, dyktafonów i wszelkich innych urządzeń taśmowych, cyfrowych, płytowych i diabli wiedzą, jakich jeszcze. Co prawda, jego nagranie nie zostało jeszcze upublicznione, ale najwidoczniej nie ma złudzeń i aspiruje do towarzystwa niejako in spe. W tym gronie podsłuchanych jest takie pomieszanie charakterów oraz opcji politycznych, że Donald Tusk właściwie powinien uściślić, z którymi osobami się solidaryzuje. Obok Karnowskiego jest przecież i Rywin, ale i Michnik z Gudzowatym; Beger wraz z Lipińskim; zgrany tandem Chlebowski z Drzewieckim, ale również Beata, co chciała agenta Tomka.
Jasno widać, że niektórzy byli ofiarami, ale i sami nagrywali, że taśmy się kręciły w celach państwowotwórczych, ale i wątpliwych etycznie. W związku z tak poważnym rozrzutem moralnym w tej grupie, Tusk powinien zdeklarować się, do której frakcji podsłuchanych przystępuje. Z drugiej strony doskonale rozumiem, że jako premier wszystkich Polaków powinien się utożsamiać ze wszystkimi nagrywanymi.
Kwadratura koła dla faceta, który co chwila mówi nam o swoim umiłowaniu standardów etycznych. A druga strona medalu ukazuje przecież klasyczną sprzeczność interesów, gdyż wśród podsłuchanych przez państwo ze skutkiem pozytywnym - że tak eufemistycznie to ujmę - jest całkiem spora grupka współpracowników premiera. Jak w takim razie patronować stowarzyszeniu bez podejrzeń o faworyzowanie przyjaciół? Kiedy Julke nagrywał, to jest dwuznaczne, a co w takim razie z Michnikiem, który również nagrał korupcyjną ofertę? Czy Michnik – o zgrozo! - też jest postacią dwuznaczną? Oto dylematy Tuska w tej kwestii, których jak widać z jego wypowiedzi, on nie bardzo jeszcze rozumie.
Jednak najbardziej zagmatwane jest samo merytoryczne uzasadnienie Tuska, dlaczego on nie widzi przeszkód, żeby Karnowski został ponownie prezydentem Sopotu, ale jednocześnie nie może go poprzeć jako szef Platformy. To jest jeden z tych momentów, kiedy widzimy hipokryzję polityka w całej bezwstydnej okazałości. I nawet nie chodzi o to, że premier niby to tłumaczy się z niemożności poparcia kandydatury, a w rzeczywistości daje sygnał do poparcia. To jeszcze można zrozumieć, bo do propagandowych przekrętów Tuska wszyscy już przywykli i znają je jak zły szeląg.
Chodzi o sam fakt, że szef rządu nie widzi nic sprzecznego w tym, że faktycznie uważa zarzuty niezależnej prokuratury za dęte i jednocześnie z powodu tych zarzutów nie może poprzeć Karnowskiego. Tym samym daje ludziom do zrozumienia, że ta reguła jest w gruncie rzeczy lipna i nie ma znaczenia, mimo że sam ją musi przestrzegać.
Jednym słowem, publicznie podważa zasadę, której wyznawanie sam deklaruje. Robi to zaś dla doraźnych celów i to jest właśnie przykład szkodliwego dziadostwa polityki uprawianej przez Platformę Obywatelską. Bo to jest dziadostwo i w tym sensie Donald Tusk jest tandeciarzem w polskiej polityce.
http://wyborcza.pl/1,75478,8377203,Tusk_nie_chce_Karnowskiego.html
Inne tematy w dziale Polityka
