W Polsce perspektywa dowolnej regulacji jakiejkolwiek kwestii finansowej spotyka się zawsze z dystrybuowaną w mediach reakcją pt.: „Będziemy zmuszeni odbić sobie to na klientach”. Słysząc tego typu przepowiednie, zawsze uświadamiam sobie, jak podłym człowiekiem jestem.
Na tę modłę pochlipywał ostatnio związek zawodowy bankowców. Nie mając jak puścić w obieg 15 mld zysku postulował poluzowanie regulacji KNF dot. kredytów konsumpcyjnych. Związkowcom zależało na tym, by rata kredytu mogła stanowić większy procent zarobków klienta. Oczywiście nie przyszedł im do głowy pomysł, by przyciąć swe marże, co by wywołało identyczny skutek, choć dało mniejszy zysk.
Ostatnio miłosierdziem wykazuje się Związek Pracodawców i Przedsiębiorców walcząc w naszym imieniu z obniżką opłat od transakcji kartami płatniczymi. W naszym imieniu i za nasze pieniądze – należałoby dodać. Koszty akcji uświadamiającej również powinny przecież zostać przeniesione na klientów. Trochę mi to przypomina jedzenie kawioru ustami przedstawicieli „à rebours”, ale tylko trochę, ponieważ ikry rybiej organicznie nie trawię.
Żarty na bok. Jeśli obniżkę spodziewanego zysku jestem w stanie zrekompensować sobie w innym miejscu, robię to natychmiast i zapominam o sprawie po kwadransie. Ponieważ mam okazję jeszcze na wszystkim zgarnąć ekstra „górkę”, nie odczuwam z tego powodu bólu. Nie biegam po osiedlu informując o zawiłościach swej księgowości, nie ostrzegam klientów przed tornado zbliżającym się do ich portfeli. A gdybym nawet z jakiegoś powodu miał to zrobić na pewno nie wydałbym na takie działania ani grosza. Ale, o czym już wspominałem, jak na biznesowe i piarowe standardy obowiązujące w Polsce, jestem wyjątkowo złym człowiekiem.
Inne tematy w dziale Gospodarka
