Z okazji święta Bożego Ciała prezentujemy tekst z numeru 19 pisma „Częstochowianin. Tygodnika Częstochowskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego Polskiej Partii Socjalistycznej” z dnia 11 maja 1930 roku. W bardzo zwięzły sposób przypomina „ogrom dobroci” jakim naród polski walczący o Niepodległą został poczęstowany przez papiestwo. Wszystkim katolikom życzymy miłego i spokojnego świętowania.
Polscy katolicy powinni zostać wierni carowi
W bratnim organie, „Robotniku Śląskim”, wychodzącym w Karwinie, czytamy trafne oto uwagi na temat zachowania się kleru w walce rewolucyjnej z caratem o Polskę.
W Piotrogrodzie znaleziono szereg ciekawych dokumentów, które charakteryzują stosunki między Watykanem a rządem carskim od roku 1883 [tj. od zawarcia konkordatu między Rosją a Watykanem – Kiril.] aż do rewolucji w roku 1917. Ze znalezionych dokumentów wychodzi na jaw, że papież pomagał do zgniecenia ruchu rewolucyjnego w roku 1905 w Rosji. W specjalnym liście pasterskim, napisanym do biskupów polskich w dniu 30 listopada 1905 r. występuje papież ostro przeciwko socjalistom i wzywa polskich rzymsko-katolików, aby byli wierni i posłuszni carowi rosyjskiemu. W końcu papież wychwala „mądrość i dobrotliwość” cara Mikołaja II.
Bardzo zajmujące są dokumenty tyczące się organizacji reakcyjnego polskiego „katolickiego związku” [chodzi w tym miejscu o Chrześcijańskie Stowarzyszenie Robotników, poprzednika Chadecji w Niepodległej Polsce – Kiril.], który założono na żądanie papieża Leona XIII, składającego się z polskich wielkich ziemian, przemysłowców, zastępców wielkich banków i duchowieństwa katolickiego.
Więc kiedy biedny lud polski w obronie wolności narodowej ginął z rozkazu cara na szubienicach, to papież z polską reakcją wychwalał cara, że jest mądry i dobrotliwy. I to się nazywa nieomylnością papieża.
