Zwyrodniali

Obrazek z nocy sprzed Pałacu Prezydenckiego: grupa kilkunastu starszych ludzi stoi w skupieniu wokół krzyża, modli się szeptem. Za nimi kłębowisko ludzi, głównie młodych, którzy gadają, śmieją się, krzyczą, obściskują się, omawiają kolejne akcje przeciwko krzyżowi, wyśmiewają przyniesione transparenty, błyskają fleszami nad głowami zgromadzonych.

Obowiązkowo muszą przyjść pod Pałac (choć mogą przejść drugą stroną Krakowskiego Przedmieścia) i przystanąć na trochę. Koniecznie. Stanąć jak najbliżej modlących się. Niemal ocierać się o nich. Stanąć tak, żeby słyszeli co mówisz, żeby czuli smród zapoconego całodzienną aktywnością ciała, żeby poczuli oddech na plecach, żeby czuli smród wypitego piwa, kawy, wypalonych papierosów. Żeby wiedzieli, że nie są sami, że tuż za ich plecami roi się od prześmiewców, którzy nimi gardzą, mają za fanatyków, miłośników obsesji, kandydatów do Tworek, ludzi gorszej kategorii. Żeby nie mieli spokoju.

Coś przerażającego jest w tych ludziach, którzy w nocy chcą koniecznie bez wyraźnego powodu upodlić drugiego człowieka, dokopać mu, pokazać, że mają go za nic. Robią to z zapalczywością zwyrodnialca torturującego ludzi dla zabawy. Działają podobnie do hitlerowskiego lekarza Mengele, patrząc co można zrobić drugiemu człowiekowi. Do jakiej granicy można się posunąć w upodleniu. Jak komunistyczni oprawcy patrzący, czy męczony przez nich człowiek załamie się po kolejnym zerwanym paznokciu, z kolejnym gwoździem wbitym w palec, po kolejnej godzinie stania nago w śniegu. Choć inne są metody taki sam jest ich sposób myślenia, są podobnie zwyrodniali. Odmawiają człowiekowi godności, bo jest wierzący, ma inne poglądy niż oni, bo odbiega od tego co lansują liberalne i lewackie środowiska i popierające je media. Bo żyje i ma czelność istnieć w przestrzeni publicznej…