Bo między Bugiem i Odromnysom to najważniejsze my som [Ludwik Jerzy Kern].
Czy ten ptak kala gniazdo, co je kala,
Czy ten, co mówić o tem nie pozwala? [Norwid]. |
– Nawet jak za granicami toczy się wojna, wy wciąż wywołujecie awantury w polskim Sejmie – to mniej więcej usłyszeli wczoraj posłowie opozycji na posiedzeniu sejmowej komisji sprawiedliwości.
Dowiedzieli się również, że zanosząc skargi do Brukseli odpowiadają za to, iż Unia zablokowała należne nam fundusze. Ba, że opozycjoniści są w istocie złodziejami, bo spowodowali rzeczoną blokadę. Wyznają również rzekomy pogląd Zachodu, jakoby Polacy byli gorsi i głupsi oraz mniej kulturalni, dlatego mniej im wolno.
I mamy istotę sporu. Nie wolno krytykować władz, nawet jak by postępowały horrendalnie. Z jednej strony widać w tym odwołanie do infantylnie rozumianej, plemiennej solidarności, z drugiej do narodowych kompleksów czasu oświecenia.
Uzyskując bowiem większość, nasza władza przyznała sobie prawo do hierarchicznego sposobu podejmowania decyzji. I poddani mają siedzieć cicho, nawet jak rozstrzygnięcia rządu nie są racjonalne. Zwłaszcza mają milczeć przed Unią, bo dla niektórych wyrazicieli zmiany dobra jest nawet okupantem.
Kiedy zaś popierany przez nas sąsiad toczy wojnę przeciwko Moskwie, modelowo sprawującej władzę wedle zasad dobrazmiennej demokracji, trzeba tym bardziej siedzieć cicho. I milczeć ma Unia. Nade wszystko zaś dawać pieniądze. Nawet wbrew temu, na co się zgodził nasz rząd.
I co? Minister obronił się przed wotum nieufności. Miał więc rację.
