Słowa Andreja Babisza, że nie wysłałby Polsce żołnierzy gdyby została zaatakowana są absurdalne i niebezpieczne. To podważanie zaufania do NATO i wzajemnej współpracy. Na Kremlu mogą otwierać szampana. [Władysław Kosiniak-Kamysz].
Trudno sobie wyobrazić populistę, innego mentalnie od podporucznika Duba. Ten bohater powieści Jarosława Haška miał proste sympatie. Przez Szwejka określany był jako wicepierdoła. Skazany był bowiem na odruchy, ukształtowane przez emocje. Sam zaś pierdoła, z definicji wyżej usytuowany od swego zastępcy, musi coś jednak o świecie wiedzieć.
Jeżeli więc polityk europejskiego państwa by poważnie zapowiadał, że w wypadku objęcia władzy nie podporządkuje go układom, podpisanym przez swoich poprzedników na urzędzie, to albo byłby populistą, albo by zapowiadał wystąpienie z dotychczasowych, międzynarodowych struktur. Dobrze więc, że wspomniany przez prezesa PSL kandydat do czeskiej prezydentury zdementował swoją niefortunną wypowiedź, wyłączając się z kręgu populistów.
Ponieważ Europa jest obecnie podzielona na dwie, konkurujące formacje, a trudno państwu środkowoeuropejskiemu tkwić między nimi, polityk kontestujący Zachód by tym samym zapowiadał chęć przyłączenia kraju do przeciwnej strony dotychczasowego aliansu. Chyba że chciałby swoją ojczyznę skazać na autarkię, podobną do północnokoreańskiej. W Europie bowiem alternatywą dla Zachodu jest tylko WNP.
Poza tym to ciekawe, czy znowu zespoleni w swym trudzie populiści Zachodu ponowią wspólne dzieło przeniesienia w końcu sympatii obywateli swoich państw na Wschód? Nie jest to łatwe. Jedni bowiem bardziej nie lubią Niemców, drudzy Rosjan. Ci, którzy nie lubią lubiących pierwszych, nie lubią nielubiących drugich. I odwrotnie. Tylko więc najbardziej zacietrzewieni traktują rzecz poważnie.
Wojna w Ukrainie nieco w tym porządku zamieszała, ale wiele sygnałów sugeruje, że populizm wraca już do normy. Równowaga zawsze się w końcu odtwarza. Okazuje się, że nawet kiedy dotyczy absurdu.
