Uwaga!
Wszelkie podobieństwo do osób, sytuacji i zjawisk znanych Czytelnikom jest całkowicie zamierzone.
Ocean. Noc, silny wiatr, wysoka fala, ulewny deszcz (Narodowy Stadium razy 10) i ograniczona widoczność. Jednym słowem porządny sztorm. I na tym oceanie płynąca flotylla III RP. Na czele kontrtorpedowiec OPO*”Cieć”. Dowodzi nim kapitan Paweł, marynarz z doświadczeniem na niemieckich pokładach. Za nim, czai się w bliskiej odległości, torpedowiec OPO ”Dziura Budżetowa” z dowodzącym wiceadmirałem Vincentem. Ooo…, to nie byle jaki pływak. Ponoć pobierał nauki za granicą, w dokach Jej Królewskiej Mości. Za ”Dziurą Budżetową” powinien znajdować się okręt flagowy, lotniskowiec OPO ”Chwała Lemingom”. Ale cholera wie, czy płynie, bo nic nie widać. Dowódcą lotniskowca jest wytrawny kontradmirał Boni. Nie, nie, to delikatesy „BOMI” upadły, nie Boni. On też wprawdzie kiedyś upadł, ale został podniesiony w godności. I to na jego pokładzie (lotniskowca, nie Boniego) znajduje się naczelny dowódca floty III RP – admirał Donald. Lotniskowiec uzyskał status okrętu flagowego właśnie dzięki obecności admirała. Zasada jest bowiem taka, że gdyby admirał płynął zwykłym kajakiem – to właśnie ów kajak miałby status okrętu flagowego. Coś jak Air Force One.
W rzeczywistości, to ten lotniskowiec nie jest lotniskowcem. To zaledwie trałowiec, ale admirał Donald kazał mówić na niego „lotniskowiec”, bo się wstydzi, że nie ma lotniskowca. Ba! Nawet byle pancernika. W ogóle to Donald chciał płynąć nową korwetą, ale przypadkowo spotkany w stoczni spawacz odradził mu taką eskapadę. Jak widać skutecznie – ale moim zdaniem zupełnie niepotrzebnie.
Za tymi trzema jednostkami płynie zaś całe stado większych i mniejszych jednostek floty III RP.
W pewnym momencie kapitan Paweł, dowodzący kontrtorpedowcem OPO ”Cieć” , dostrzega w oddali - pojawiające się idealnie na wprost, na kursie - coś jak migające światło. Nakazuje swoim przybocznym, aby uważnie śledzili horyzont i informowali go o rozwoju sytuacji. Poleca również znaleźć bosmana Igora O. Na wszelki wypadek.
Po pewnym czasie przybiega do kapitana Pawła marynarz krzycząc:
- Panie Kapitanie, dostaliśmy sygnał, że musimy zmienić kurs, bo dojdzie do kolizji!
Kapitan Paweł odrzekł:
- Nie zmienimy kursu. Nie ma mowy. Nadajcie sygnał, żeby to oni zmienili kurs.
Po chwili do kapitańskiej mesy wpada ten sam marynarz i woła:
- Panie Kapitanie, oni nie zmienią kursu. Twierdzą, że nie mogą!
Kapitan Paweł poleca powiadomić wiceadmirała Vincenta. Tymczasem na OPO ”Dziura Budżetowa” już dostrzeżono sygnalizację. Wiceadmirał Vincent rozkazał nadać komunikat o treści następującej:
- Tu torpedowiec OPO „Dziura Budżetowa”. Zmieńcie kurs, bo spowodujecie katastrofę. I to zaraz!
Odpowiedź nadeszła natychmiast:
- Nie zmienię kursu, bo to jest niemożliwe. To wy musicie zmienić kurs!
Bezczelność, pomyślał Vincent i kazał powiadomić o całej sytuacji okręt flagowy i admirała Donalda.
Admirał Donald, wybudzony ze snu, wściekł się okrutnie. Rozkazał Boniemu ogłosić alarm w całej flocie. Postawiono w gotowości bojowej wszystkie jednostki, łącznie z płynącymi na zadzie tankowcami medialnymi. Sam admirał Donald – po wzięciu odpowiedzialności, to jest, pardon, prysznica - rączym truchtem udał się na mostek, do kapitana Boniego. Postanowił bowiem osobiście nadać komunikat do tej nieznanej i agresywnej jednostki, znajdującej się coraz bliżej i to na kursie kolizyjnym:
- Tu Admirał Donald, naczelny dowódca floty III RP. Rozkazuję wam natychmiast zmienić kurs! Jeżeli nie zmienicie kursu, staranuję was!
Po chwili otrzymał zwrotną odpowiedź o treści następującej:
- Tu Jarosław, latarnik. Rób jak uważasz…
*OPO – Obiekt Platformy Obywatelskiej
PS. Historia zainspirowana anegdotą opisaną przez Harolda Kerznera, w książce zatytułowanej: „Project management. A systems approach to planning, scheduling, and controlling”; Wydanie III z roku 1989 roku; Wydawca: Van Nostrand Reinhold, New York.
