Zamieszczam moje uwagi do NPS, które udało mi się zrobić jeszcze 12 grudnia, udało mi się skomentować tylko wybrane zagadnienia, miałem niewiele czasu, ale starałem się zaadresować kluczowe kwestie:
"Niniejszym przedstawiam komentarz i propozycje zmian do Narodowego Programu Szczepień zgodnie z procedurą konsultacji społecznych.
Komentarz do wybranych punktów Narodowego Programu Szczepień (dalej: NPS), które budzą szczególne wątpliwości prawne i faktyczne:
1. Bezpieczeństwo i skuteczność szczepionek.
1.1. Czas przygotowania bezpiecznej szczepionki na COVID-19.
Zgodnie z informacją zamieszczoną przez Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH w zakładce „FAQ” w odpowiedzi na pytanie „Ile czasu potrzebujemy na opracowanie nowej szczepionki przeciw COVID-19?”:
„Czas wymagany do opracowania nowej szczepionki przeciw COVID-19 jest trudny do przewidzenia. Szczepionka jako produkt leczniczy musi przejść określone fazy badań przedklinicznych i klinicznych, a następnie zostać zarejestrowana w procesie kontroli zwanym dopuszczeniem do obrotu.
Proces opracowania nowej szczepionki zależy od wielu czynników, ale trwa średnio ok. 10 a nawet więcej lat.
Składają się na niego:
badania laboratoryjne
testy przedkliniczne na modelach zwierzęcych (śr. 1-1,5 lat)
I faza badań klinicznych (śr. 1-2 lata)
II faza badań klinicznych (2 lata lub więcej)
III faza badań klinicznych (śr. 3-4 lata)
przygotowywanie infrastruktury do produkcji szczepionki (fabryki, linie produkcyjne) (śr. 3 lata)
proces dopuszczenia do obrotu (rejestracja) (min. 210 dni)” .
Przypominając fakt, że pierwsze zachorowania na COVID-19 na świecie były notowane na przełomie grudnia 2019/stycznia 2020 (w Chinach), w Polsce zaś w marcu 2020 z kolei prace nad szczepionkami przez wielu producentów zaczęło wiosną 2020 roku, to nie ma żadnych szans na to, aby do końca 2020 czy nawet 2022 roku powstała bezpieczna szczepionka na COVID-19. W związku z tym produkty firm farmaceutycznych wymienione w NPS w sposób logiczny nie mogą spełniać wymogów bezpieczeństwa i skuteczności dotyczących przygotowania szczepionek.
1.2. Spełnienie przez producentów warunków dla bezpiecznej szczepionki na COVID-19.
Preparaty producentów wymienione w NPS nie przeszły nadal wszystkich koniecznych faz przygotowania szczepionki opublikowanych przez NIZP - PZH. Ani „nadzwyczajna sytuacja”, ani „stan nadzwyczajny” nie usprawiedliwiają stosowania preparatów, które są w ostrożnym ujęciu stanu ich przygotowania jako „niedopracowane”. Niedopracowany produkt medyczny nie powinien trafić na rynek ani być zakontraktowany przez państwo (wydając na ten cel ogromne środki publiczne w nieuzasadniony sposób).
Na przykładzie szczepionki firm Pfizer i BioNtech należy wskazać następujące braki w poznaniu skutków ich stosowania:
• Brak przetestowania skutków związanych z głównymi cechami technologii szczepionki mRNA, zgodnie z informacją na stronie 6 NPS: „Szczepionki te zawierają informację genetyczną w postaci mRNA pozwalającą na produkcję w komórce wybranych białek patogenu, które następnie są prezentowane na powierzchni komórek naszemu układowi immunologicznemu. mRNA nie wnika do jądra komórkowego, gdzie znajduje się DNA (materiał genetyczny) i nie może wpływać na genom osoby zaszczepionej. Cząsteczka RNA po wytworzeniu białka ulega szybkiej degradacji. W odpowiedzi na szczepionkę, układ immunologiczny wytwarza odpowiedź, która uniemożliwia namnażanie się wirusa i chroni przed chorobą. Szczepionka nie zawiera aktywnego wirusa, który mógłby wywołać chorobę. Zaletą szczepionek mRNA jest ich wysoka immunogenność, czystość produktu, brak konieczności stosowania adiuwantów, możliwość szybkiej produkcji dużej liczby dawek”.
Powyższa informacja nie zawiera jednak podstawowej wątpliwości jaką jest potencjalny wpływ na ekspresję genów w organizmie pacjenta (nie należy mylić ze „zmianą genomu”). Zmiany w ekspresji genów są odpowiedzialne za wiele schorzeń powodujących znaczny uszczerbek na zdrowiu i śmierć. Zmiana w ekspresji genów wywołana przez szczepionkę będąca potencjalnym źródłem ryzyka chorób, jak do tej pory nie jest poznana przez medycynę.
• Brak przeprowadzonych badań na temat skuteczności preparatu i skutków ubocznych w przypadku osób o obniżonej odporności,
• Brak przeprowadzonych badań na temat skuteczności preparatu i skutków ubocznych o osób w podeszłym wieku (grupy 70+, 80+),
• Brak przeprowadzonych badań na temat skuteczności szczepionki u osób mających różne rodzaje alergii,
• Brak przeprowadzonych badań na temat wpływu na płód ludzki i przebieg ciąży,
• Brak przeprowadzonych badań na temat wpływu szczepionki na płodność,
• Brak przeprowadzonych badań na temat wpływu na zdrowie matki i dziecka w okresie karmienia piersią,
• Brak przeprowadzonych badań u osób, które są szczególnie narażone z powodu otyłości, cukrzycy, chorób układu krążenia,
• Brak przeprowadzonych badań na temat możliwych interakcji w organizmie pacjenta, który przyjmuje leki,
• Brak przeprowadzonych badań na temat możliwych interakcji w organizmie pacjenta, który przyjął szczepienie na inną chorobę (brak jakichkolwiek wskazań dotyczących minimalnego czasu między szczepieniem na COVID-19 a innymi szczepieniami.
W związku z powyższym: Nie ma żadnych dowodów na skuteczność szczepionki w grupach ludności, które polski rząd zobowiązał się chronić ze względu na ich podatność na ciężki przebieg COVID-19, dla których rząd polski ograniczył prawa obywatelskie społeczeństwu i wprowadził lockdown niszczący polską gospodarkę.
Szczególnie narażonymi grupami na skutki uboczne szczepienia takim preparatem, powodujące uszczerbek na zdrowiu są kobiety, zwłaszcza w wieku reprodukcyjnym oraz osoby w starszym wieku.
2. Wydanie kodów QR dla zaszczepionych.
Wydanie kodów QR jest podstawą dla przyszłego uprzywilejowania osób uczestniczących w szczepieniu.
Kody QR obecnie są już stosowane w krajach azjatyckich (m.in. Chiny, Singapur) i są one narzędziem do bezpodstawnego ograniczania praw obywatelskich, społecznych i gospodarczych osób niezaszczepionych. Nie ulega wątpliwości, że w przypadku Polski kody QR mogą wywołać analogiczne konsekwencje. Jest to niedopuszczalna praktyka segregacji społeczeństwa na grupy „lepsze” i „gorsze” niestosowana na terytorium Polski od czasu II wojny światowej przez niemieckie siły okupacyjne (Niemcy, volsdeutsche, Polacy i Żydzi). W skali światowej segregacja społeczna była obserwowana w Republice Południowej Afryki (system apartheidu) i nadal istnieje w Indiach (system kastowy). Prawa człowieka w azjatyckich ustrojach prawnych mogą być zupełnie inaczej rozumiane z powodu znacznych różnic kulturowych i religijnych. W czasie II wojny światowej za zwalczenie podobnego systemu oddały życie miliony ludzi, a Polacy byli obecni na wszystkich frontach tej walki ze złem. Dlatego w Polsce nie ma żadnego miejsca ani żadnych warunków dla wdrażania i stosowania podobnych praktyk. Powinny być one kategorycznie potępione i zakazane.
Stosowanie kodów QR jako element techniczny NPS, podobno jedynie mającego charakter medyczny, jest wstępem do całkowitego podeptania praw zagwarantowanych obywatelom i społeczeństwu w Konstytucji.
Technologia powinna być wykorzystywana dla dobra społeczeństwa, a nie dla znaczenia kasty uprzywilejowanej odróżniając ją od „gorszej” reszty. Kody QR powinny zostać bezwarunkowo i natychmiast wycofane z NPS.
3. Brak właściwego ujęcia ram prawnych w jakich mają odbyć się szczepienia w ramach NPS:
Zgodnie z Konstytucja z 2 kwietnia 1997 roku ograniczenia praw obywatelskich powinny odbywać się zgodnie z ustawami nie naruszając istoty tych praw. Dla uregulowania stanu trwającego od marca 2020 roku rząd polski powinien ogłosić jeden ze stanów nadzwyczajnych oraz posłużyć się ustawą z dnia 21 czerwca 2002 o stanie wyjątkowym. Rząd RP tego nie uczynił.
To poddaje pod podstawową wątpliwość nie tylko kwestię ograniczenia praw obywatelskich, społecznych i gospodarczych w Polsce, ale i kwestię wykonania programu szczepień NPS, ponieważ:
• Ograniczenia praw wykonywane przez rząd polski i sejm z pomocą ustaw i rozporządzeń poza reżimem stanu nadzwyczajnego są nielegalne,
• Narzucenie szczepień społeczeństwu pod płaszczem nieprawdziwej dobrowolności również będzie nielegalne,
• Skutki społeczne, medyczne i prawne szczepień oraz stosowania technicznych elementów (kody R) zgodnie z NPS będą prowadziły do naruszenia art. 5, art. 30, art. 31, art. 32, art. 37, art. 38, art. 39, art. 41 Konstytucji, ustawy Prawo karne i ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
Przywołam kilka podstawowych norm konstytucyjnych, które powinny skłonić do refleksji nad skalą wad prawnych, jakie zawiera NPS oraz sposób wykorzystania technologii kodów QR i jego skutki:
Zgodnie z art. 32 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 roku: „1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. 2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.”
Zgodnie z art. 39 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 roku: „Nikt nie może być poddany eksperymentom naukowym, w tym medycznym, bez dobrowolnie wyrażonej zgody”.
Dodatkowo art. 76 Konstytucji: „Władze publiczne chronią konsumentów, użytkowników i najemców przed działaniami zagrażającymi ich zdrowiu, prywatności i bezpieczeństwu oraz przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi.”
Należy zauważyć, że w aktualnym stanie prawnym szczepienia na COVID-19 podczas, gdy badania nad szczepionkami producentów w tym Pfizera nadal trwają w ujęciu ustawowym nie są „szczepieniem”, lecz „eksperymentem medycznym”. Czym jest eksperyment medyczny wyjaśnia Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty - Rozdział 4 (art. 21-29a). Według ww. stanu faktycznego program szczepień w ramach NPS będzie nielegalnym eksperymentem medycznym na dużą skalę mogącym wywoływać znaczny uszczerbek na zdrowiu, a nawet śmierć znacznej liczby osób.
Jeżeli preparaty mające służyć do szczepienia zawierają tak wiele niejasnych należy poddać w wątpliwość w prawidłowość i legalność procedury dopuszczenia preparatów wymienionych w NPS.
Tymczasem Kodeks karny wyraźnie mówi:
Art. 27. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu przeprowadzenia eksperymentu poznawczego, medycznego, technicznego lub ekonomicznego, jeżeli spodziewana korzyść ma istotne znaczenie poznawcze, medyczne lub gospodarcze, a oczekiwanie jej osiągnięcia, celowość oraz sposób przeprowadzenia eksperymentu są zasadne w świetle aktualnego stanu wiedzy. § 2. Eksperyment jest niedopuszczalny bez zgody uczestnika, na którym jest przeprowadzany, należycie poinformowanego o spodziewanych korzyściach i grożących mu ujemnych skutkach oraz prawdopodobieństwie ich powstania, jak również o możliwości odstąpienia od udziału w eksperymencie na każdym jego etapie. § 3. Zasady i warunki dopuszczalności eksperymentu medycznego określa ustawa.”
Art. 27 w połączeniu z ustawą zwalniającą lekarzy z odpowiedzialności karnej za błędy w walce z COVID-19 pozostawia otwarte pytanie, czy lekarz szczepiący nie będzie prowadził nielegalnego eksperyentu medycznego nie objętego warunkami określonymi w art. 27 par. 1 i w odpowiedniej ustawie anty-covidowej (odpowiednie przepisy zwalniające z odpowiedzialności karnej).
Dalsze podstawy prawne odpowiedzialności za skutki NPS są zawarte w przepisie KK:
„Art. 118. § 1. Kto, w celu wyniszczenia w całości albo w części grupy narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub grupy o określonym światopoglądzie, dopuszcza się zabójstwa albo powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu osoby należącej do takiej grupy, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.”
Należy zwrócić uwagę, że osoby, które nie będą chciały się zaszczepić mając do tego pełne prawo mogą mieć znacznie ograniczone możliwości prowadzenia działalności zarobkowej, zaopatrzenia w podstawowe produkty żywnościowe i medyczne oraz w dostępie do opieki medycznej. To może prowadzić do powstawania u nich ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Zdając sobie sprawę z takich konsekwencji programu NPS, osoby odpowiedzialne za jego wdrożenie i wykonanie mogą powodować taki uszczerbek, jako decydenci i odpowiadać art. 118 par. 1 KK.
Dalej KK mówi o odpowiedzialności personelu medycznego:
„Art. 156. § 1. Kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci: 1) pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, 2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 5, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.”
Oraz:
„Art. 157. § 1. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 2 lub 3, jeżeli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia nie trwał dłużej niż 7 dni, odbywa się z oskarżenia prywatnego, chyba że pokrzywdzonym jest osoba najbliższa zamieszkująca wspólnie ze sprawcą. § 5. Jeżeli pokrzywdzonym jest osoba najbliższa, ściganie przestępstwa określonego w § 3 następuje na jej wniosek.”
Dodatkowo:
„Art. 165. § 1. Kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia w wielkich rozmiarach:
5) działając w inny sposób w okolicznościach szczególnie niebezpiecznych, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. § 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”.
Brak wyrażenia zgody na szczepienie w polskim porządku prawnym może wiązać się jedynie z wymierzeniem kary grzywny dla osoby odmawiającej udziału lub też dla rodzica odmawiającego szczepienia dziecka (zgodnie z art. 115 Kodeksu wykroczeń). Może też zostać wyznaczony kurator dla takiej rodziny. Na tym kończy się odpowiedzialność prawna osoby odmawiającej zaszczepienia. Brak szczepienia nie może powodować ograniczenia żadnego z praw obywatelskich, politycznych, ekonomicznych, społecznych czy kulturalnych osoby odmawiającej udziału w nielegalnym eksperymencie medycznym jakim jest NPS w obecnym kształcie.
Skutki wdrożenia programu szczepień:
Pozytywne:
• Wzrośnie poziom odczuwanego bezpieczeństwa w części społeczeństwa,
• Powstanie dodatkowa podstawa do zniesienia nielegalnych dotychczasowych ograniczeń w życiu gospodarczym, społecznym i kulturalnym.
Negatywne:
• Narodowy Program Szczepień w obecnym kształcie będzie rażąco naruszać prawa obywatelskie, społeczne i gospodarcze znacznej części polskiego społeczeństwa,
• Wdrożenie NPS w obecnym kształcie będzie skutkowało działaniami stanowiącymi rażące naruszenie Kodeksu karnego i ustawo o zawodach lekarza i lekarza dentysty,
• osoby zaszczepione wezmą świadomie lub nieświadomie, ale bez pytania o wyrażenie zgody w eksperymencie medycznym, który będzie w świetle przepisów KK i ustawy o zawodzie będzie eksperymentem nielegalnym,
• osoby zaszczepione, które odniosą uszczerbek na zdrowiu, lub poniosą śmierć wskutek silnego działania NOP (albo ich krewni) będą pozbawione możliwości dochodzenia swoich praw przed polskimi sądami powszechnymi (brak mechanizmu prawnego do wypłaty odszkodowania przez państwo za NOP, brak osobistej odpowiedzialności cywilnej wykonującej szczepienie, wyłączenie producenta szczepionki),
• techniczne elementy NPS, czyli kody QR oraz rejestru osób zaszczepionych mogą być podstawą dla przyszłej segregacji społeczeństwa, poprzez segregowanie dostępu do miejsc publicznych, środków transportu, infrastruktury handlowej i usługowej, miejsc pracy itd.
• Segregacja społeczeństwa na zaszczepionych i niezaszczepionych może wywołać znaczne niepokoje i protesty społeczne oraz spowodować straty materialne i ludzkie niewspółmierne do korzyści, generując przy tym nowe zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa,
• Specjaliści, którzy pomimo wielu wad i niewiadomych publicznie korzystając ze środków masowego przekazu nadal powtarzają tezę, że szczepionki na COVID_19 na aktualnym etapie są bezpieczne, powinni zostać poddani postępowaniu antykorupcyjnemu przynajmniej w zakresie podającym do wiadomości opinii publicznej przedmiot i zakres konfliktu interesów (w przeszłości koncerny te były wielokrotnie karane za nieprawidłowości w „wypłatach świadczeń” na rzecz lekarzy, urzędników odpowiedzialnych za proces zatwierdzania technologii medycznych, za zmiany w prawie bezpośrednio związane z produktami firmy),
• Proces zakupu szczepionek może w niedalekiej przyszłości wymagać działań kontrolnych ze strony Najwyższej Kontroli pod względem adekwatności, zasadności i transparentności,
• Branie pod uwagę głosów, które wręcz zachęcają do segregacji społecznej lub do naruszania praw osób sceptycznych wobec szczepienia i - w przyszłości – niezaszczepionych,
• Wdrożenie i realizacja NPS pomimo skutków powodujących oczywiste i masowe naruszenia prawa, będą mogły powodować odpowiedzialność polityczną i odpowiedzialność karną osób odpowiedzialnych za ten proces,
• Pojawi się odpowiedzialność karna personelu medycznego związana z ewentualnym uszczerbkiem na zdrowiu lub śmiercią osób zaszczepionych (przepisy antycovidowe nie mówią nic o nielegalnych procedurach medycznych czy nielegalnym eksperymencie medycznym),
• Spadnie poziom zaufania do szczepień w społeczeństwie,
• Spadnie poziom zaufania do zawodów medycznych, w tym szczególnie do zawodu lekarza w społeczeństwie.
Propozycje zmian w NPS:
• Szczepienia przeciwko COVID-19 w ramach NPS powinny być całkowicie dobrowolne i odbywać się zgodnie z przepisami prawa regulującymi warunki przeprowadzenia eksperymentu medycznego,
• NPS nie może ulec w przyszłości jakiejkolwiek zmianie wprowadzającej przymus szczepienia lub też zawierać warunkowania przywrócenia jakichkolwiek praw obywatelskich udziałem w szczepieniu,
• Kody QR jako technologia pozwalająca uzyskiwać dostęp osób zaszczepionych do miejsc publicznych, sklepów, środków transportu, jako instrument do dyskryminowania osób niezaszczepionych powinna być usunięta z programu,
• Szczepienie nie powinno tworzyć sytuacji uprzywilejowania dla zaszczepionych, gdyż będzie to automatycznie dyskryminować osoby, które nie wzięły udziału w szczepieniu i będzie niezgodne z Konstytucją i ustawą Kodeks Karny,
• Szczepieni powinni być informowani o tym, jakie skutki uboczne może powodować, a także jakie obszary interakcji tej szczepionki nie zostały zbadane,
• Szczepienia zgodnie z NPS powinna poprzedzić uczciwa i rzetelna kampania informacyjna o zaletach i wadach szczepień,
• Szczepienia powinna poprzedzić szeroka debata publiczna pozwalająca na równoprawną i miarodajną wymianę merytorycznych argumentów ze strony specjalistów z dziedziny medycyny (lekarzy, naukowców), prawników i działaczy społecznych, którzy reprezentują poglądy „za” wprowadzeniem (w tym warunkowo) i „przeciw” szczepieniu w ramach NPS,
• Szczepieni powinni być także poinformowani o tym, jakie szczepionki zostały opracowane z użyciem linii komórkowych z abortowanych płodów (m.in. linia komórkowa HEK 293), lub też czy przygotowane szczepionki były testowane z zastosowaniem takich linii komórek,
Sceptycyzm na temat szczepień p-ko COVID-19 jest całkowicie uzasadniony i jest wyrazem troski o życie i zdrowie obywateli. Bezpieczne i skuteczne szczepionki nie powinny wywoływać sceptycyzmu, co świadczy o wątpliwej użyteczności terapeutycznej produktów zawartych w NPS.
Postawą nieodpowiedzialną i bezprawiem jest forsowanie przez osoby będące funkcjonariuszami publicznymi, lekarzami i naukowcami, szczepień z zastosowaniem preparatów przebadanych w znikomym stopniu mających stanowić „kręgosłup” NPS. Zwłaszcza, że NPS jest wstępem do stworzenia niedopuszczalnej segregacji społeczeństwa. "
Dodatkowo:
- szczepienia na COVID w obecnym kszałcie będa nielegalnym eksperymentem medycznym,
- wykonywanie szczepień w ramach takiego eksperymentu może nie zwalniać personelu medycznego z odpowiedzialności karnej, gdyż nielegalny eksperyment medyczny nie będzie "procedurą" w myśl ustawy covidowej zapewniającej medykom bezkarność,
- do pociągnięcia do odpowiedzialności karnej nie jest wymagany uszczerbek na zdrowiu, ale jego wywołanie pogorszy sytuację osoby podejrzanej,
- osobami odpowiedzialnymi bezpośrednio za organizację w sensie karnym są premier i minister zdrowia, dodatkowo prezes URPL.
