Czytelnicy, którzy zapoznali się już z konstruktywną teorią pola, wiedzą, że zasada zachowania energii w przyrodzie nie istnieje. Wiedzą oni, że w przyrodzie istnieją zespoły cząstek, które zostały nazwane cząstkami-baronami i które same sobie nadają przyspieszenie. Czyli zachowują się one podobnie, jak baron Munchausen, który sam siebie razem z koniem potrafił z głębokiego bagna wyciągnąć. A dowodem na istnienie takich samoprzyśpieszających się zespołów cząstek jest budowa atomów różnych pierwiastków chemicznych. A konkretnie, tym dowodem jest istnienie różnych odległości między atomami w różnych związkach chemicznych, kryształach itd. Te różne odległości między atomami w strukturach świadczą o tym, że atomy różnych pierwiastków, gdy tworzą ze sobą stabilny układ strukturalny, przyśpieszają inne atomy według odmiennych matematycznych funkcji. Natomiast, gdy składniki układu strukturalnego nadają sobie odmienne przyśpieszenia, to ten fakt bezpośrednio warunkuje istnienie wypadkowego przyśpieszenia takiego układu. Czyli, gdy taki układ strukturalny nie jest zablokowany przez inne struktury, to porusza się on coraz szybciej i szybciej, a jego energia względem materialnych struktur, które z nim się nie poruszają, staje się coraz większa.
Jest jeszcze inny dowód na to, że zasada zachowania energii w przyrodzie nie istnieje. Dowodem tym jest silnik magnetyczny Howarda Johnsona. Silnik ten pracuje, a teoretycznie można powiedzieć, że on czerpie energię z magnesów trwałych. Nie jest to jednak takie "zwykłe czerpanie energii", bo nie widać, aby w magnesach energii ubywało. Działanie silnika magnetycznego Johnsona nie wyjaśnia jednak zasad fizycznych, według jakich to działanie się odbywa. Aby zrozumieć, na czym polega zasada działania tego silnika, trzeba zacząć ab ovo. Bo, jak mawiali starożytni, wszystko zaczyna się od początku, "od jajka".
Wpajanie ludziom przez setki lat, że w przyrodzie wszystkie fizyczne procesy zachodzą zgodnie z zasadą zachowania energii, zamuliło umysły do tego stopnia, że ludzie nie są w stanie dostrzec pewnej podstawowej rzeczy. A mianowicie, że już samo istnienie magnetyzmu w postaci magnesów trwałych jest sprzeczne z zasadą zachowania energii i podważa jej prawdziwość. Na jakiej podstawie można tak sądzić? Do takiego wniosku można dojść na tej podstawie, że istnieją elektromagnesy. Do wytworzenia elektromagnesu trzeba wykorzystać energię prądu elektrycznego. Elektromagnes może istnieć z rdzeniem i bez rdzenia. Gdyby nie istniały materiały ferromagnetyczne, które potrafią na trwale zmienić swoją strukturę i stać się magnesami trwałymi, to wówczas nie byłoby żadnych podstaw do podważania zasady zachowania energii. Bo wówczas działanie magnetyczne istniałoby, gdy istnieje przepływ prądu, i wraz z ustaniem przepływu prądu elektrycznego to działanie magnetyczne przestałoby istnieć. Czyli, byłoby to zgodne z zasadą: zużywamy energię - jest skutek tego zużycia w postaci pola magnetycznego i jego oddziaływania, przestajemy zużywać energię - skutek znika. Ale w naturze tak nie jest. Istnieją bowiem magnesy trwałe. Istnienie magnesów trwałych oznacza, że mają one w specyficzny sposób utrwaloną strukturę, która powoduje podobny skutek, jak przepływ prądu elektrycznego w cewce. Czyli, struktura magnesu trwałego w trwały sposób wymusza przepływ prądu elektronów, czyli wymusza to, do czego my musimy zużytkować energię elektryczną. Gdy my przestajemy podtrzymywać przepływ prądu w cewce, to przepływ ustaje. W magnesie jednak przepływ prądu jest nieustanny, czyli nie występuje zjawisko w postaci oporu elektrycznego, który by hamował przepływ elektronów. Czyli, inaczej mówiąc, do magnesu energii nikt nie dostarcza, a jednak zachodzą tam energetyczne procesy, które przebiegają samoczynnie.
Własności magnesu mają jednak taką specyfikę, że prąd elektryczny w strukturze magnesu przepływa i jest to przepływ wymuszony przez samą strukturę magnesu. Ale człowiek nie zna sposobu, aby bezpośrednio skierować ten przepływ prądu na użyteczne urządzenia elektryczne, aby ten przepływ prądu wykorzystać do swoich celów. I zapewne nadal istniałaby ta niemożność wykorzystania własności magnesów do celów energetycznych, gdyby nie istniały różnice w oddziaływaniu ze sobą różnych biegunów magnesów. Gdyby nie istniało to zjawisko (w postaci różnicy w oddziaływaniu), to nie istniałyby dostatecznie mocne podstawy, aby w oparciu o zjawisko magnetyzmu twierdzić, że zasada zachowania energii nie istnieje. Bo gdyby procesy oddziaływania ze sobą magnesów, w postaci odpychania i przyciągania, przebiegały z jednakową siłą (z jednakowym przyśpieszeniem), to nie istniałaby podstawa dla działania magnetycznego silnika Howarda Johnsona. Bo właśnie różnica między odpychaniem i przyciąganiem biegunów magnesów jest źródłem wypadkowego przyśpieszenia jednych magnesów (w silniku Johnsona) względem innych magnesów i jest źródłem energii.
I to właśnie jest pośredni sposób wykorzystania specyficznej struktury magnesów i prądów elektrycznych, które przepływają w magnesach, do zaspokajania energetycznych potrzeb człowieka.
Ktoś może powiedzieć, że opisana tu postać energii jest energią "znikąd" i że coś takiego nie może istnieć, że nie jest możliwe. Ale w rzeczywistości ta energia nie jest "znikąd". Jest ona skutkiem działania konkretnych praw fizycznych, które są przedstawione w konstruktywnej teorii pola. Te prawa przejawiają się w praktyczny sposób i można to obserwować w doświadczeniach. Takim doświadczeniem jest obserwacja działającego magnetycznego silnika Howarda Johnsona. Doświadczalnie można sprawdzić odpychanie i przyciąganie magnesów.
Do sprawdzenia odpychania i przyciągania magnesów można wykorzystać sposób, który jest opisany w zbiorze komentarzy "Magnesy i fizyka".
Bogdan Szenkaryk "Pinopa"
Polska, Legnica, 2011.10.15.
