Rosja, jak można się było spodziewać, kontynuuje podgryzanie i przygotowywanie gruntu pod jakieś przyszłe posunięcia. Przy czym już wyraźnie wyłaniają się tutaj dwa kierunki.
Pierwszy - krymski, czyli zapewnienie półwyspowi słodkiej wody, energii i innych potrzebnych ludności zasobów. Ta wypowiedź [ukr] sugeruje, że Rosja potrzebuje wręcz dostępu lądowego na Krym. Istotnie, przerzut np. bojówek może się spokojnie odbywać morzem czy powietrzem, ale prawdziwa integracja gospodarcza z FR nie może się dokonać bez jakiegoś bardziej wydajnego kanału. Pamiętamy, że szykuje się budowa mostu z Półwyspu Tamańskiego, na co (rosyjskie) państwo zamierza 1,2 mld dolarów. To nie są jednak rzeczy do zrobienia z wtorku na środę. Most będzie pewniejszym rozwiązaniem długoterminowo, ale rzeczywiście Moskwa potrzebuje czegoś na teraz.
We wczorajszym desancie koło Striłkowego i na platformę gazową koło Szczasływcewego pojawił się ciekawy wątek nacjonalizacji Czornomornaftohazu - spółki zajmującej się wydobyciem i poszukiwaniem ropy. Wczorajsza "Rzeczpospolita" pisała także o planowanej przez Aksjonowa nacjonalizacji ukraińskiej floty (! - ciekawe sformułowanie), państwowych przedsiębiorstw i nieruchomości oraz plotkach o przejęciu banków i częściowej blokadzie depozytów obywateli. Wszystko to dość ładnie wpisuje się w obraz tworzony przez przewidywania, że Krym będzie gospodarczym ciężarem dla Rosji i że będzie musiała do niego dopłacać. Na wakacje będą tu przyjeżdżać tylko Rosjanie i od biedy zachodni widzowie Russia Today. Ktoś wyraźnie próbuje sobie to częściowo odbić przez konfiskaty. Kto wie, czy nie będzie i jakichś złodziejskich manipulacji walutą przy przestawianiu Krymu z hrywny na rubla.
Drugi kierunek to wschodnia Ukraina, gdzie głównym celem jest destabilizacja i - jak powiedziałem - przygotowywanie atmosfery na przyszłość. Tutaj działania toczą się głównie na ulicy. Wydarzenia w rodzaju zamieszek w Doniecku z 13 marca (dwie ofiary śmiertelne wśród prorządowych demonstrantów, prawdopodobnie związanych z nacjonalistyczną Swobodą, i 50 rannych) służą podsycaniu niepokoju na miejscu i rozpowszechnianiu zwątpienia w zdolność rządu do utrzymania porządku. (Tutaj [ukr] znajdują się filmy i zdjęcia - niestety także drastyczne. Internauci wyśledzili też kolejnego zawodowego prorosyjskiego demonstranta o charakterystycznej fizys, niestety nie mogę dzisiaj znaleźć zdjęć pewnej kobiety, która swego czasu zjeździła Antymajdany całej Ukrainy). Dziś w Charkowie dla odmiany niemal 1000 osób (według źródeł ukraińskich) przemaszerowało z flagami FR i ZSRR [ukr], domagając się referendum "federalizacyjnego". Ich żądania to autonomia gospodarcza (czyli niedopłacanie do rozwoju zachodniej części kraju), władza ludu (która ma się słuchać społeczeństwa "nie tylko w okresie wyborczym") oraz "suwerenność językowa". Wymieniam je nieprzypadkowo: pozwalają się zorientować, jakie hasła mogą trafiać do mieszkańców wschodniej Ukrainy.
mapa administracyjna Ukrainy (z Wikipedii, licencja GNU)
Na kierunku wschodnioukraińskim pewnie poczeka się z poważniejszymi działaniami na skutki nieprzyjemnych reform gospodarczych premiera Jaceniuka. Kierunek krymski jest teraz pilniejszy, zwłaszcza że formalizacja zajęcia półwyspu przyjęła tempo ekspresowe - referendum odbywa się już po dwóch tygodniach od początku całej afery. Moskwie trudno jednak jakoś elegancko zakreślić obszar i powód swych pretensji - obwody chersoński, zaporoski i doniecki? Na jakiej podstawie akurat te? Objaśnienie tego byłoby niełatwą propagandową zagadką, trudniejszą niż wszystkie obecne (zwłaszcza chcąc trzymać się opowieści o spontanicznej akcji Krymian).
Incydent striłkowecki był zapewne taki małym testem, chyba nie całkiem udanym. Moskwie natychmiast odpowiedział gniewny pomruk Stanów Zjednoczonych. Ciekawe, czy ma z tym jakiś związek zawarty właśnie rozejm na Krymie do 21 marca.
Inne tematy w dziale Polityka
