DATY. 28 listopada 1880 urodził się Aleksander Błok – rosyjski poeta-symbolista epoki srebrnego wieku, dramaturg. Klasyk literatury rosyjskiej i jeden z największych poetów rosyjskich XX wieku.
Zadebiutował w 1904 roku zbiorem „Wiersze o Pięknej Damie"
Popularność zyskał jako nastrojowy liryk. Do najważniejszych jego przedrewolucyjnych tomów zalicza się zbiory: „Niespodziewana radość”, „Śnieżna maska” czy „Ziemia pod śniegiem”. Ważnym manifestem literackim Aleksandra Błoka stał się jego poemat „Dwunastu, czy dramaty liryczne: „Buda jarmarczna”, „Król na placu”, „Nieznajoma”, „Pieśń losu” „Róża i krzyż”.
Aleksander Błok zmarł w sierpniu 1921 roku i bezpowrotnie odszedł "srebrny wiek" rosyjskiej poezji.
Hamlet Aleksander Błok
Jam Hamlet. Krew ucieka z żył,
Gdy zdrada w krąg zastawia sieci.
Ale miłości pierwsze łzy —
Dla pierwszej i ostatniej w świecie.
Ciebie, Ofelię mą najsłodszą,
Chłód życia w dali mgłami zasnuł,
I ginę — książę — w kraju własnym
Zatrutym ugodzony ostrzem.
Przełożył Andrzej Mandalian
Z ludźmi w żadną nie wejdę Aleksander Błok
Z ludźmi w żadną nie wejdę rozmowę,
Zlęknę się odmowy i pochwały
I jedynie przed Tobą odpowiem
Za to, żem przez żywot milczał cały.
Ja milczących najlepiej rozumiem,
Kocham tych — żarliwie słuchających:
Za słowami — za zgiełkliwym szumem
Budzi się Duch Jaśniejący.
Wejdę sam na milczenia święto,
Twarzy mej nie poznają w ciemności.
Ale we mnie tajną wiedzę zaklęto
O bezkresnej dla Ciebie miłości.
Przełożył Mieczysław Jastrun
