ŁAWECZKA
Widziałam ciebie na tej ławeczce
którą skleciłeś sadowiąc pod oknem
mam zdjęcia z tamtego wieku
w takiej pozie już ludzie nie siedzą
dostojeństwo w babcinych rękach
złożonych na kolanach nabożnie
żaboty, koszule wykrochmalone
kapelusze słomiane – wszak lato
na ławce wieś bajki opowiadała
zgarniałam je do komórek pamięci
Widziałam ciebie na tej ławeczce
spróchniałej od deszczu i czasu
powietrze rękoma rozgarniałam
czy to twa postać, obłok kosmosu
na chwilę przysiadł, odpocząć
widziałam ciebie na tej ławeczce
usiadłam, nie mówiły się pacierze
nad sosnami samosiejek jutrzenka
kolorowała ciemne połacie nieba
wiem, na niej wiecznie ciebie spotkam
31.01.23
