Zima już. Pomóż wróbelkowi.

ROZMOWY Z HACEM O WRÓBELEKU

Czy wróbelek ma walory?

To ptaszek w szare kolory

Odziany i niewidoczny.

Ze skromności się nie droczy

Jak paw co puszy się w piórka.

Domkiem jego każda dziurka!

Czy celowo lub przypadkiem

Mieszka obok nas? A rankiem

Świergot i ćwir mamy w głowie.

Człek ukuł o nim przysłowie:

Stoi jak strach na wróble!

Lecz czy wiśnie nam oskubie,

Czy winogrona zje w mak,

Czy jest szarańczą jak szpak?

Nasz wróbelek ma walory!

Więc zbuduj mu karmik spory

Gdy stuka w zimowe okno

Posyp w ptasiej stołówce – proso.

Panie Hac, ptaki lubią pędraki.

Są głodne jak kumple z naszej paki.

Co pan jadł? Plączesz! Suto podano

Coś w piórkach zamiast jaj na śniadanie?

Może pan pił do trzeciej nad ranem?

Wróbelki kochają człowieka.

Od zarania mieszkają niedaleko.

Wróble zwyczajne, passe domesticus

Są krępe, wesołe, zawsze w szyku,

Gnieżdżą się obok, w załomach domu.

Wędrują za człowiekiem, nie wadzą nikomu.

Występuje wszędzie nasz elemelek,

Najmniejszy tyci, tyci wróbelek.

W śnieżną zamieć puka w parapet,

Macha skrzydłem byś ziarno sypną wnet.