Tomasz Żmuda: Czy chcemy Dobrego Pasterza?

Jakaż przemiana! Piotr, który jeszcze niedawno zapierał się Jezusa, ukrywał przed ludźmi, uciekł wraz z innymi uczniami po pojmaniu Pana w Ogrodzie Oliwnym, teraz staje przed starszymi i mówi pewnym donośnym głosem. Mówi o dobrodziejstwach, które stały się naszym udziałem za sprawą Jezusa Chrystusa. Tego, który został wzgardzony, pobity i ukrzyżowany. Piotr swoimi słowami wywraca słuchaczom świat do góry nogami! Tak, to właśnie za sprawą Tego wędrownego nauczyciela, który zginął śmiercią haniebną, możemy być zbawieni. Bo nie ma innego imienia...

Od tych słów, aż kręci się w głowie. Cóż ten człowiek opowiada? Ale chwilę... Czyż nie napisano w naszych pismach, że "kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym"? Czy to możliwe, że to właśnie na tym Nazarejczyku ma się oprzeć nasze zbawienie? Ale czy On byłby w stanie zaopiekować się nami?

Przypomnijcie sobie, jak mówił, że jest Dobrym Pasterzem, takim pasterzem, który oddaje życie za swoje owce. Czy nie chcielibyście mieć takiego pasterza? Takiego pasterza, który daje się poznać swoim owcom? Taki pasterz kocha swoje owce, nie jest jak najęty pracownik, który dba o swoje dobro. On jest gotów na wszelkie poświęcenie dla swojej owczarni. Ale ten pasterz stawia także wymagania swoim owcom. Czy byłbyś w stanie podjąć wyzwanie? Czy byłbyś w stanie podzielić się Jego miłością z innymi, także tymi, którzy przybędą do niego spoza twojej owczarni? Czy jesteś w stanie wyzbyć się swego egocentryzmu dla swojego Dobrego Pasterza? Bo On ciebie potrzebuję. Kimże byłby pasterz bez owiec? Nawet dobry pasterz bez owiec znaczyłby mniej niż najemnik.

Ale cóż znaczę ja, że miałbym być tym, który pomaga pasterzowi? Czyż owce mogą same sobie pasterzować? I jak mam poznać, że to jest dobry pasterz?

Dobry pasterz zna swoje owce. On nawet policzył włosy na ich głowach! Nie ma nic zakrytego, co nie miałoby być przed nim ujawnione. On nas nazwał dziećmi swymi. Zna i przenika nas na wskroś. Nie jeden się dziwił, gdy zapowiadał Piotrowi, że to na nim zbuduje swój Kościół. Mówił to Piotrowi, który nie miał odwagi przyznać się przed ludźmi do swego Pana. A teraz spójrzcie z jaką mocą Piotr przemawia wobec starszych! Czyż nie dzieję się tak za sprawą Dobrego Pasterza?

Dziękujmy Bogu, bo jest dobry, Jego łaska na pokolenia.

www.tezeusz.pl