Oto nadchodzi czas zbawienia. Czas, w którym Bóg wyciąga do nas swą dłoń.
W kościołach katolickich w dzień rozpoczęcia Wielkiego Postu kapłani posypują popiołem głowy zgromadzonych ze słowami zaczerpniętymi z Księgi Rodzaju "Prochem jesteś i w proch się obrócisz" oraz z Ewangelii św. Marka "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię". Te dwa zdania stanowią cały sens przygotowania do świąt paschalnych. Pięknie uzupełnia je dzisiejszy fragment z drugiego czytania liturgicznego, pochodzący z Drugiego Listu św. Pawła do Koryntian, a kończący się słowami: "Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia".
Aby w pełni zrozumieć sens słów z Księgi Rodzaju "Prochem jesteś i w proch się obrócisz", spróbujmy spojrzeć na poprzedzający je werset: "W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty" (Rdz 3,19). O jakiej ziemi mowa? Bóg stworzył człowieka z ziemi z ogrodu Eden. Z ogrodu, w którym człowiek żył szczęśliwie. Z ogrodu, po którym Bóg przechadzał się w porze, kiedy wieje wiatr. I z ziemi tego ogrodu Bóg ulepił człowieka, bo ziemia ta była dobra. I wolą Boga było, aby i człowiek był dobry. Człowiek jednak złamał przymierze z Bogiem, wystąpił przeciwko niemu i musiał opuścić miejsce szczęścia. I jakkolwiek dramatycznie nie brzmiałyby słowa, które Bóg wypowiedział do człowieka przy wygnaniu z raju, to ostatnie zdania powinny nas napełniać nadzieją. Bo naszym przeznaczeniem jest wrócić do Edenu, do tej ziemi, z której zostaliśmy wzięci. Wrócić do naszego szczęścia - "póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty".
Dlatego właśnie dziś Kościół przywołuje słowa św. Pawła: "Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia"! Nawróć się do Boga i powróć do swego szczęścia. I nie bądź ponury w swojej pokucie, bo w momencie przemiany twego serca dokonuje się twoje zbawienie. Umyj swą twarz, namaść głowę i pość. Twój post będzie dziękczynieniem Bogu za Jego wielką dobroć, bo przecież nie może być jakąkolwiek zasługą, która by przeważyła szalę twojego zbawienia wobec ogromu twego grzechu. Prochem jesteś!
Dziękujmy Bogu, za łaskę, którą nam okazał, za dobro, które stało się naszym udziałem, choć nie zasłużyliśmy na nie. Dziękujmy za Jego krzyż, który staje się dziś pomostem do ziemi, z której zostaliśmy wzięci. Pomostem do naszego szczęścia. Dziękujmy i prośmy razem z autorem Psalmu 51:
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi moje,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Tak, nawróćmy się do swego szczęścia i radujmy się z naszym Zbawicielem.
Rozważanie na Środę Popielcową, rok C1
Dzisiejsze czytania
www.tezeusz.pl
Blog portalu Tezeusz; pod redakcją Michała Piątka
Tezeusz jest portalem dla osób zainteresowanych problematyką religijną, kulturalną i społeczną. Zwracamy się jednak szczególnie ku katolikom i innym chrześcijanom, którzy pragną pogłębiania swej wiary, by móc pełniej żyć Ewangelią i owocniej świadczyć o Chrystusie w dzisiejszym pluralistycznym świecie.
Wierzymy bowiem, że Jezus Chrystus jest źródłem sensu życia i zbawienia, a Kościół katolicki wspólnotą wiernych, powołaną do dawania świadectwa Bożej i ludzkiej miłości. Promujemy katolicyzm czerpiący z bogatej tradycji Kościoła, zdolny do twórczej obecności we wszystkich dziedzinach życia osobistego i publicznego oraz nie lękający się wyzwań współczesności.
Z "Misji" Tezeusza.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
