Topola

Można wylać tony wirtualnego atramentu udowodniając, że interpretacja ostatnich chwil Tu-154 przedstawiona przez S.Amielina jest niepoprawna, a i tak znajdą się tacy, którzy ciągle mu wierzą. W jednej z poprzednich swoich notek (http://tommy.lee.salon24.pl/280070,co-sie-nie-zgadza-i-co-z-tego-wynika) przytoczyłem szereg faktów, które przeczą wersji smoleńskiego badacza drzew - jeśli ktoś nie czytał, to, w ramach autopromocji, polecam. Tym razem zajmę się topolą, która rosła przy ulicy Kutuzowa i dam nowy argument za całkowitym odrzuceniem tego, co spłodził Amielin. Mam nadzieję też, że ta notka będzie przyczynkiem do stworzenia nowego opisu ruchu samolotu.

Można rzec, że topola, rosnąca na nasypie ulicy Kutuzowa, ma najbardziej widowiskowe ścięcie ze wszystkich drzew. Biegnie ono na dość długim odcinku (ca 11,8 m) pod kątem około 60 stopni w stosunku do poziomu, co S.Amielin zinterpretował jako wynik kontaktu z poziomym statecznikiem samolotu obróconego o kąt ca 120 stopni (rysunek). Podziwiając to spektakularne ścięcie łatwo możemy zauważyć, że jest ono prawie dokładnie liniowe. Statecznik poziomy ma dość ostry kąt pomiędzy krawędziami natarcia jego części (ca 95 stopni), co oznacza, że by mógł wykonać liniowe ścięcie, jego płaszczyzna, a co za tym idzie oś kadłuba, musiałaby być zgodne z kierunkiem ruchu. Czy jest to prawdopodobne dla samolotu wykonującego tak gwałtowne ewolucje, jak to przedstawia MAK i to jeszcze dla warunków początkowych takich, jakie miały być chwili uderzenia w brzozę? Myślę, żę wątpię.

Obliczę teraz, jaki byłby kąt rozwarcia hipotetycznego ścięcia i jego różnica w stosunku do linii prostej dla różnych kątów odchylenia osi kadłuba od kierunku ruchu:

To samo na rysunku:

Widać, że już przy odchyleniu osi kadłuba od kierunku ruchu o 3 stopnie, różnica w sposobie ścinania gałęzi drzewa jest znaczna. Na rysunku, purpurowym odcinkiem, zaznaczone zostało o ile powinien być dłuższy (1,5 m) ścięty konar w takiej sytuacji. Biorąc jednak pod uwagę nieuniknione przybliżenia i dokładność jaką można uzyskać na podstawie analizy zdjęcia, można przyjąć za granicę istotności tych rozważań 5 stopni, czyli gdyby odchylenie osi kadłuba od kierunku ruchu było większe niż 5 stopni, nieliniowość ścięcia rzeczonej topoli powinna być łatwa do stwierdzenia.

Co na to szczytowe osiągnięcie psychologii spirytualistycznej i geriatrii lotniczej, zwane, dla niepoznaki, końcowym raportem MAK? W wersji angielskiej, na rysunku 25 jest wykres zmian kierunku magnetycznego GMH. Ostatni jego zapis jest o godzinie 10:41:04. Biorąc to pod uwagę a także: oficjalny czas katastrofy (10:41:06), odległość topola - ślady na ziemi (ca 120 m), ostatnią zarejestrowaną prędkość TAWS (75 m/s) i opracowanie Peemki (http://pmk01.wordpress.com/2011/04/05/kurs-216/ ) możemy stwierdzić, że w chwili kontaktu z topolą, według raportu odchylenie osi kadłuba od kierunku ruchu nie było mniejsze niż 18 stopni. Mamy więc śliczną sprzeczność. CBDU.

Co więc mogło wykonać ścięcie tej topoli? Odkładając na razie na bok proponowaną przez FYM-a najnowszą wersję cyrulika syberyjskiego i uwzględniając, że ścięcie to stanowi zapewne całość ze ścięciami: trójpiennej topoli po stronie południowej, świerka przy budce autokomisu i brzózki, którą widać na tym zdjęciu, należy za najbardziej rozsądną przyjąć koncepcję, że elementem odpowiedzialnym za te zniszczenia roślinności było skrzydło jakiegoś samolotu. Spekulując trochę można przykładowo rozważać takie sposoby jego ruchu:

• lecący od wschodu, przechylony na prawe skrzydło i zmniejszający to przechylenie,

• lecący od wschodu, przechylony na lewe skrzydło, wolno zwiększający przechylenie i odchylenie osi kadłuba od kierunku ruchu,

• lecący od zachodu, przechylony na lewe skrzydło i zwiększający przechylenie.

Rysunek przedstawiający rozmieszczenie drzew przy autokomisie

Różne zdjęcia okolic topoli i autokomisu