W przeciwieństwie do prawie świętego Jana Pawła II, Benedykt XVI postanowił rzeczywiście rozprawić się z kościelnym problemem pedofilii. Jest to atut podstawowy jego kadencji na Stolicy Piotrowej, pomimo braku popkulturowego public relations, jaki cechował poprzedni pontyfikat.
W przeciwieństwie do naszego kochanego i słodkiego papy, twardy, konserwatywny i będący pod wpływem niemieckiej tradycji Hitler Jugend, papież narodu niemieckiego postanowił oczyścić stajnie Augiasza. Zapowiedział już jakiś czas temu dobranie się do przestępców seksualnych, w celu oczyszczenia z nich szeregów kościoła.
Teraz oskarżany jest oczywiście o za mało intensywne działania, jednak to dzięki niemu cała sprawa nabrała biegu i znaczenia jakie jej dzisiaj przypisujemy, wbrew zwyczajowi zamiatania wszystkiego pod dywan, ukrywającemu się pod kryptonimem „Crimen Sollicitationis”. Nic dziwnego, że wszystko dzieje się właśnie teraz, kiedy po raz pierwszy od dziesięcioleci przestano przeszkadzać śledczym.
Benedykt XVI jest cichym bohaterem kościoła. Cichym ponieważ niepopularnym, a popularność jest wyznacznikiem prawie wszystkiego we współczesnym świecie. Niestety papież narodu niemieckiego, były szef inkwizycji (kongregacji nauki i wiary) kościoła, w przeciwieństwie do Jana Pawła II, nie potrafi znaleźć się w nowych czasach – jest anachroniczny. Nie umie przemawiać do tłumu, potrafi tworzyć jedynie teologiczne książki.
Jego błędem jest brak popkulturowości, tego grzechu świat mu nie wybaczy nigdy i dlatego za jego kadencji kościół katolicki straci bardzo wielu wyznawców – jak wielu zależeć będzie od jego długowieczności i stopnia agresywności głównych kół zamachowych nawróceń – seksualnych postępowców oraz wojowników Jihadu. Jednocześnie jego pontyfikat będzie cenny, ponieważ przełamie on główną wadę współczesnego Kościoła – braku stosunku do ludzkiej seksualności.
Papież już zapowiedział, że zniesie celibat w kościele ciągu najbliższych 50 lat. Ten opracowany zaledwie 1000 lat temu społeczny wynalazek, odpowiedź na feudalne prawa dziedziczenia; do tego nie wynikający z nakazów teologii i ciągnący się zaledwie przez połowę historii kościoła, jest w obecnym tysiącleciu nie do utrzymania. Powoduje on bardzo wiele negatywnych skutków ubocznych, od powszechnej hipokryzji duchowieństwa zaczynając, a na pedofilii kończąc.
Księża nie mają przez niego zdrowych kontaktów z kobietami, zamiast tego ciągle przebywają z wymagającymi opieki i wsparcia dziećmi. W rezultacie ich stosunki wobec uczniów są nadmiernie wieloznaczne, a czasami wręcz zbrodnicze.
Ujawnienie całego brudu, związanego z brakiem stosunku kościoła do ludzkiej seksualności, nastąpi w ciągu najbliższych kilku lat, a ponieważ odkrywane są sprawy zamierzchłe, to może nam się obecnie wydawać, że aktualnie jest to problem palący. Paradoksalnie tak nie jest. Tylko teraz najwięcej tego, co w przeszłości było złe – wypływa.
Obecna nagonka medialna po pierwsze powoduje, że skala tego procederu zmniejszyła się znacząco. Po drugie hierarchia kościelna jest od wielu lat informowana, że tego typu zachowania nie będą już ukrywane, a zaczną być piętnowane.
Wszystkie nasze zarzuty kierowane pod adresem kościoła są jednak zasadne – jest to organizacja współodpowiedzialna za wszystkie te zbrodnie. Benedykt XVI nasiąknięty ideą walki o dobre imię kościoła, nie ugnie się pod naporem wiernych i nie zdradzi tuszujących pedofilię duchownych. Rozumie on bowiem i całkowicie rozgrzesza hierarchów, którzy ukrywali takie sprawy w przeszłości. Pomimo tego, że takie osoby ukrywały prawdę przez dziesięciolecia i powinny odpowiadać dzisiaj za współudział w zbrodni.
Systemowym błędem jedynego i prawdziwego kościoła jest jego monopol na rację. Na tym opiera się jego ideologiczna siła i największa wewnętrzna słabość. Nie może dlatego wyjść na jaw sytuacja, w której udowadnia się mu jakiekolwiek skazy charakteru. Kościół jest jak partia polityczna, kiedy ludzie wewnątrz popełniają błędy, postrzegana na zewnątrz struktura pozostaje nieskazitelna.
Kościół będzie się więc zmieniał i dostosowywał do nowej sytuacji, jednak nigdy nie przyzna się do swojej występność, gdyż to oznaczałoby jego koniec – jako wyznacznika prawdy i źródeł wiary.
ZibiKendo
ZAPROSZENIE: Jakże wiele osób pisze do szuflady, ile wspaniałych tekstów jest ukrytych przed Czytelnikami, ile wśród Was jest prawdziwych talentów, które do tej pory nie doczekały się odkrycia.Chcemy dać Państwu szansę, chcemy pokazać światu owoce Państwa talentu i pracy. Zapraszamy do tworzenia największej i jedynej w Polsce Biblioteki Literatury Niezależnej. W naszej wspólnej Bibliotece każdy z Państwa będzie mógł umieścić swoją książkę,tomik poezji czy zbiór opowiadań. Nikt z Państwa nie zostanie pominięty, każda pozycja znajdzie swoje miejsce, każda będzie mogła doczekać się recenzji. Przedsięwzięcia na taką skalę nie doczekały się biblioteki „tradycyjne”, ani wirtualne.Żeby móc podjąć współpracę z nami należy przesłać na nasz adres, wybrane przez siebie pozycje w jednym z dwóch formatów – pdf lub doc - o objętości nie większej niż 11 MB.Do przesyłki prosimy dołączyć albo imię i nazwisko autora, albo pseudonim artystyczny, pod jakim chce występować, a także kilka słów na temat proponowanej przez siebie pozycji, nie więcej jednak jak 5 zdań. Jeśli autor chce się jakoś przedstawić Czytelnikom prosimy również o kilka słów o sobie. Jeśli autor posiada bloga lub stronę internetową i chce je udostępnić prosimy o podanie adresu powyższych. Adres do kontaktu z nami: tosterpandory@gmail.com pod który należy również przesyłać teksty i publikacje.Naszym celem jest udostępnienie jak najszerszej publiczności Państwa dzieł bezpłatnie, nie będziemy żądali ani od Autorów ani od Czytelników żadnych opłat, czy to za umieszczanie czy pobieranie pozycji z naszej biblioteki. Jedyną rzeczą, jaka nas interesuje jest upowszechnianie na jak największa skalę nie odkrytych jeszcze słów – Waszych prac. REDAKCJA TOSTERA PANDORY - ADRES BIBLIOTEKI http://sites.google.com/site/tosterpandory/home Link znajduje się poniżej w dziale polecane strony
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
