Nauka o Biedzie

 

Problem biedy rzeczywiście staje się coraz bardziej doskwierającym zjawiskiem, nie dla tego, że mamy w stosunku do niego desygnaty moralne, ale głównie, dlatego iż w tym rozmiarze, jakim się pojawia należy przyjąć, iż ilość przechodzi w jakość.

Nie możemy się tylko roztkliwiać nad sytuacją biednych działając na rzecz często egoistycznie pojmowanego poczucia własnej szlachetności, ale dlatego iż miliard osób znajdujących się w tym stanie jest zmianą jakościową w sensie skutków społecznych tego zjawiska. Ponieważ oceniam te przestrzeń jako niedoszacowaną, a to znaczy, że wzrasta procent, do takiego, jaki jest już reprezentatywny, aby zachodziły zjawiska socjologiczne mające skutki decydujące dla całej populacji ludzkiej.

Dalsza bagatelizacja tych zjawisk spowoduje zmiany nieodwracalne, w obrębie społeczeństw na ogromnych terytoriach ziemskich. A to z kolei prędzej czy później wpłynie na zderzenie, cywilizacyjne pomiędzy obszarem biedy a obszarem stabilizacji ekonomicznej. Jedną z form takiego konfliktu jest terroryzm, który będzie dynamizował swoje działania i jest wojną biednych z bogatymi.

Nie jest to tylko wojna religijna, bo trzeba pamiętać o tych wydarzeniach, które miały miejsce przed wybuchem tejże wojny. Rozwiązaniem nie jest również coraz ściślejsze opasywanie się murem, oddzielającym biedę od dostatku.

Musimy rozróżnić dwa rodzaje biedy, jeden to obszar, który wynika z gospodarki całych krajów, które nie są w stanie przekroczyć barier cywilizacyjnych. A drugi to przestrzeń, która powstaje w obrębie gospodarek o wysokim stopniu rozwoju a dotyczy ludzi nie przystosowanych społecznie. Obydwa zjawiska są w szczególny sposób równoważne w sensie społecznym, chociaż nie są równoważne w sensie ekonomicznym.

W tym sensie kraje stabilne ekonomicznie będą atakowane nie tylko z zewnątrz, ale mają całą armię ludzi zdeterminowanych do działania w swoim obrębie. Ludzie ci to nie tylko szwendający się bezdomni starcy, ale również cała klasa społeczna, która biedę otrzymuje w spadku i postrzega ją jako społeczna niesprawiedliwość.

Ubóstwo musi pojawić się jako problem naukowy badany i rozwiązywany strategicznie. To leży w interesie bogatych, chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że nikt przy zdrowych zmysłach nie oddaje swoich pieniędzy drugiemu tylko z tego względu, że tamten ich nie zarobił.

Jednak pierwotna kumulacja kapitału stworzyła pokłady bogactwa nie tworząc warstw społecznych dążących do przemian, ale późniejsze doświadczenia historyczne mówią już o przewrotach społecznych, buntach i rewolucjach u źródeł ich stała zawsze sytuacja ekonomiczna tej części społecznej, która odczuwała dojmująco skutki nierównego rozłożenia zysków wynikających z pracy. Te prawda posłużyła do stworzenia niesłychanie agresywnej i formułującej nowe realia ekonomiczne ideologii komunistycznej, która zresztą popadła w stare tory nierówności rozłożenia zysków.

Jeśli w tej chwili nie podejmiemy intelektualnego wysiłku dążącego do stworzenia rozwiązań dla potęgującego się zjawiska światowego ubóstwa, prędzej czy później staniemy wobec nowego ogromnego problemu walki z nową ideologią organizującą biednych przeciw bogatym.

Równie dobrze tą ideologia może być islam, który daje możliwość organizacji biednym na zasadach o wiele doskonalszych niż już nieco anachroniczna ideologia lewicowa. Podobne tematy podejmowała nowa interpretacja katolicyzmu w Ameryce południowej zwana kościołem rewolucyjnym. Podobne tematy podejmowała religia w Polsce podczas rewolucji „Solidarnościowej” symbolem, której stała się śmierć księdza Popiełuszki. Nie twierdzę, że kościół w Polsce miał takie ambicje, twierdzę, iż był tak pojmowany społecznie i tak wokół niego gromadziły się tłumy walczące o swoje prawa do nowego podziału efektów pracy.

Przytoczone fakty wskazują na to, iż religia równie dobrze jak, ideologia może łatwo się stać organizacją, którą biedni uznają za swój oręż.

Nie uciekniemy przed skutkami poszerzającego się obszaru biedy, jeśli nie zaczniemy jej rozpatrywać jako problemu do rozwiązania na zasadach ekonomicznych.

Absolutną koniecznością jest stworzenie na ten temat gałęzi wiedzy, podającej nie tylko informacje na temat, jaki jest obszar i przyczyny ubóstwa, ale przede wszystkim takiej, która szuka rozwiązań. Przedstawia konkretne strategie działające jak mechanizmy społeczno ekonomiczne a nie jako ideologie.

 

Oto kilka informacji, jakie są dostępne na temat

obszaru oraz zakresu ubóstwa na świecie.

 

1,3 miliarda ludzi na świecie ma dochody poniżej jednego dolara dziennie

 

3 miliardy żyją poniżej dwu dolarów dziennie

 

2 miliardy nie ma dostępu do elektryczności

 

1 miliard nie ma dostępu do świeżej wody

 

1 miliard niepotrafi czytać

 

Dochód 20% najbogatszych krajów świata do

20% najbiedniejszych w roku 1997 miał się jak  77 : 1

 

48% najbiedniejszych krajów świata ma w sumie 0,4 % udziału w eksporcie światowym

 

790 milionów ludzi jest niedożywionych 2/3 z nich żyje w rejonie Azji i Pacyfiku

 

20% ludności żyjącej w krajach bogatych konsumuje 86% dóbr światowych

 

Produkt krajowy brutto ¼ ludzkości ziemi jest mniejszy niż łączny majątek trzech najbogatszych ludzi świata