Zastanawiamy się nad naturą ludzka i nad jej meandrami w kontekście moralności, w kontekście polityki i innych równie atrakcyjnych kontekstach. Wyjawiamy zestaw swoich mądrości za pomocą słów i sformułowań na przykład w formie felietonów i artykułów. Kiedy przyglądam się temu forum nie mogę się oprzeć wrażeniu że znajduję się w ptasim gaju. Radosny świergot ptactwa na poszczególnych piętrach drzewa tworzy niepowtarzalną atmosferę słodkiego galimatiasu. Trochę jak na wycieczce pierwszoklasistów trochę jak na jarmarku cudów.
Każdy z felietonistów stara się uwieść czytelników swoją formą i tworzy opowieść głęboko angażując się w wypowiadane przez siebie kwestie. Rozróżniamy tu kilka postaw – mędrca wszechwiedzącego, dobrze poinformowanego liska, tego, który się zna na pewno oraz podejrzliwego ciecia. Postawy te weryfikują pozytywnie bajkę o Polskim piekiełku i nie odmiennie przywodzą na myśl nasze szanownego środowisko polityczne, które bez zmrużenia oka jest w stanie powiedzieć każdą dosłownie każdą bzdurę byle zgodna była z aktualna polityka reprezentowanej przez siebie partii. Jest mi absolutnie obojętne czy do moich uwag poczuwają się politycy PiS-u czy PO albo tez lewicy. Standard braku własnego zdania i umiejętności bredzenia, bzdurzenia, bełkotania obowiązuje wszystkie nasze partie polityczne.
Przy wspólnym stole siedzący politycy patrząc na czerwona plamę po barszczu są w stanie z pełnym przekonaniem dowodzić, że: po pierwsze plamy w ogóle niema, po drugie plama jest czarna, po trzecie jest to ewidentna wina partii przeciwnej i po czwarte, że media ustawiły światła pod nie właściwym kontem. Pomijając proste przekonanie o swoich racjach, politycy postanowili nie liczyć się z rzeczywistością, a to prowadzi do głębokiego przekonania pt. społeczeństwa o tym, iż kłamią. W następstwie tego cokolwiek by nie powiedzieli i czegokolwiek by nie dotyczyły ich argumenty utrwalają przekonanie w społecznej świadomości, iż są ludźmi bez kręgosłupa moralnego. Przekonanie to utrwalają także felietoniści będący na usługach danej partii i toczący w jej imieniu krwawe batalie na słowa.
To przykre, ale tego typu podejrzenia toczą mnie przy czytaniu, naszego forum.
Powinniśmy pisząc swoje komentarze do aktualiów nie cofać się przed wytykaniem nawet tym osobom, z którymi sympatyzujemy, błędów oraz pokazywania im niekonsekwencji, powinniśmy, chociaż my nie oszukiwać rzeczywistości i prowadzić jej nadinterpretacje tylko po to, aby ewentualnie ukryć błędy postaci, z którą akurat sympatyzujemy.
Polityka sama w sobie jest niezwykle trudny zadaniem pełnym tworzących się na bieżąco trudności i pełnym ludzkiej nieporadności a także zwykłej głupoty nie mówiąc już o prostej i czystej w swej intencjach zawiści i chęci zaszkodzenia przeciwnikowi. Rozwiązania, przed którymi stoi polityk najczęściej sprowadzają się do różnych wyborów. Wybiera on pomiędzy całym szeregiem rozwiązań podsuwanych mu czasem w dobrych intencjach czasem wręcz przeciwnie. Niezwykle rzadko polityk ma możliwość realizowania własnych celów, co, do których wartości jest sam osobiście przekonany i których jest sam autorem. Najczęściej jest to konglomerat opinii obcych oraz własnych przekonań, które trzeba na bieżąco weryfikować wraz ze zmieniającą się sytuacja polityczną.
Do decyzji, polityka, jakie podejmuje, na danym szczeblu nie tylko liczy się rywalizacja na zewnątrz pomiędzy poszczególnymi partiami, ale także rywalizacja wewnątrz pomiędzy poszczególnymi ambicjami różnych skrzydeł ugrupowania, ale i innych liderów dążących do albo przejęcia władzy w ugrupowaniu albo do realizacji własnych postulatów kosztem innych rywali.
W takiej atmosferze powstaje kategoria „mniejszego zła”.
Decyzja, jaką podejmuje polityk ma znaczenie dokładnie na poziomie tej kategorii, gdyż, kiedy bierze on pod uwagę wszystkie aspekty swojej decyzji zawsze wybiera mniejsze zło, ponieważ jego decyzja będzie zawsze przez jakąś cześć jego przeciwników wykorzystywana przeciw niemu, ale także wiąże się z koniecznością niejako skrzywdzenia części własnego środowiska wraz z jego propozycjami i opiniami, które w danym momencie są odrzucane. Pamiętajmy, iż w własnych szeregach potrzebna dla prowadzenia skutecznej polityki jest przewaga poparcia wśród członków własnego ugrupowania. Kategoria mniejszego zła wiąże się nieodmiennie z koniecznością rozdysponowywania środków, jakie dostępne są w danym momencie a to zawsze odbywa się na zasadzie „za krótkiej kołdry”. Poza tym decyzje dotyczące jednego środowiska najczęściej odbywają się kosztem drugiego.
Polityka mniejszego zła jednak zawsze demoralizuje, prowadząc do prostej sytuacji, w której już na wstępie akceptuje się pewne rozwiązania w ramach, których jest się pewnym, iż bez względu na wybór i tak musi się kogoś skrzywdzić. Prowadzi to do sytuacji, w której polityk już na samym wstępie rozgrzesza sam siebie, ponieważ wie, iż czego by nie uczynił i jakiej by nie podjął decyzji musza być jakieś ofiary. Zakładając taka prawidłowość nabiera się z czasem po pierwsze przekonania, iż nic się nie da zrobić dla tych, którzy i tak musza zostać poświęceni, po drugie, że podejmując takie decyzje staje się niejako poza moralnością ze względu na brak wyboru rozwiązań bez ofiar i po trzecie, że jedyna forma samoobrony i zadośćuczynienia dla poświęconych jest kłamstwo.
Zaakceptowanie polityki mniejszego zła oraz kłamstwa jako formy obrony i zadośćuczynienia prowadzi w prosty sposób do upadku polityka jako człowieka i zacieraniu się w nim cech, które pierwotnie czyniły z niego dla nas wartość, której powierzamy nasza przyszłość i bezpieczeństwo. Celem felietonistów powinno być ciągłe przypominanie o tym, iż polityka mniejszego zła jest tylko złem, wprawdzie złem, na które musimy się zgadzać, ale złem. Powinniśmy utrzymywać w politykach świadomość problemów, z jakimi walczą i pozwalać na zapominanie o tych, których kosztem odbywa dana akcja polityczna.
Nie chodzi o to żeby walczyć z politykiem ani o to, aby walczyć przeciw niemu, chodzi o to, aby publicystyka była rodzajem sumienia zastępczego w ciągłej gotowości do przypominania niektórym zachwyconym swoja boskością politykom, iż są tylko ludźmi oraz wskazywania im czyim kosztem odbywają się święcone właśnie przez nich tryumfy.
Tymbardziej iż czeka nas okres jedynowładztwa i potrzeba czujności.
antykwariusz
ZAPROSZENIE: Jakże wiele osób pisze do szuflady, ile wspaniałych tekstów jest ukrytych przed Czytelnikami, ile wśród Was jest prawdziwych talentów, które do tej pory nie doczekały się odkrycia.Chcemy dać Państwu szansę, chcemy pokazać światu owoce Państwa talentu i pracy. Zapraszamy do tworzenia największej i jedynej w Polsce Biblioteki Literatury Niezależnej. W naszej wspólnej Bibliotece każdy z Państwa będzie mógł umieścić swoją książkę,tomik poezji czy zbiór opowiadań. Nikt z Państwa nie zostanie pominięty, każda pozycja znajdzie swoje miejsce, każda będzie mogła doczekać się recenzji. Przedsięwzięcia na taką skalę nie doczekały się biblioteki „tradycyjne”, ani wirtualne.Żeby móc podjąć współpracę z nami należy przesłać na nasz adres, wybrane przez siebie pozycje w jednym z dwóch formatów – pdf lub doc - o objętości nie większej niż 11 MB.Do przesyłki prosimy dołączyć albo imię i nazwisko autora, albo pseudonim artystyczny, pod jakim chce występować, a także kilka słów na temat proponowanej przez siebie pozycji, nie więcej jednak jak 5 zdań. Jeśli autor chce się jakoś przedstawić Czytelnikom prosimy również o kilka słów o sobie. Jeśli autor posiada bloga lub stronę internetową i chce je udostępnić prosimy o podanie adresu powyższych. Adres do kontaktu z nami: tosterpandory@gmail.com pod który należy również przesyłać teksty i publikacje.Naszym celem jest udostępnienie jak najszerszej publiczności Państwa dzieł bezpłatnie, nie będziemy żądali ani od Autorów ani od Czytelników żadnych opłat, czy to za umieszczanie czy pobieranie pozycji z naszej biblioteki. Jedyną rzeczą, jaka nas interesuje jest upowszechnianie na jak największa skalę nie odkrytych jeszcze słów – Waszych prac. REDAKCJA TOSTERA PANDORY - ADRES BIBLIOTEKI http://sites.google.com/site/tosterpandory/home Link znajduje się poniżej w dziale polecane strony
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
