Im mniej cię w życiu miodzie

Tym mi smakujesz słodziej...

Tylko te słowa przychodzą mi na myśl w ostatnich dniach lata.

Kiedy przyjeżdżam na wieś mam mnóstwo spraw do załatwienia i całe tygodnie wakacji przed sobą.
Pewnie, wolałabym, żeby była pogoda, bo wtedy łatwiej wszystko wymyć, wysuszyć pranie ( a piorę właściwie wszystko co w szafach), wywietrzyć pościel.

Ale nawet jeżeli deszcz, to wiadomo,że minie.

Przez cały rok plany, co takiego zrobię, potem okazuje się, że nie wszystko się udało, ale to dopiero pod koniec lata.
 

Bociany już odleciały, bluszcz czerwienieje,aronia dojrzała. Już większość ściernisk zaorana.

Noce nawet wyjątkowo ciepłe.

Najbardziej teraz lubię siadać z popołudniową kawą na schodkach i grzać się w ostatnich promieniach słońca.

Oczywiście, o 17 jeszcze nie zachodzi, ale potem już tak nie grzeje no i chowa się za drzewami.

Jako urodzona optymistka staram się myśleć pozytywnie...

W Danii owszem, codzienne spacery z Maciusiem ale w dosyć ograniczonym kręgu.A kiedy wrócą jego rodzice już będzie za późno, aby gdzieś dalej się wybrać.

Chociaż pozostają soboty i niedziele, no i czasami córka albo zięć mają wolny dzień.

Mam nadzieję, że przypadnie w czasie jesiennego lub zimowego sztormu.

Uwielbiam sztormy, czasami, żeby nie obowiązki, kiedy widzę w telewizji prognozę pogody dla Wybrzeża natychmiast bym tam pojechała.

Więc może nie będzie tak źle ?