Chamstwo

Już kiedyś walczyłam z chamstwem prowadząc na Salonie cotygodniową rubrykę.

A więc pamiętam doskonale, jakie słowa padały.

Teraz przeczytałam wpis: chinaski.salon24.pl/ i osłupiałam.

Tak to jest, kiedy chce się zamilczeć chama.

Mam czasami do czynienia z Chamiątkami ( bo tak trzeba te osoby nazwać w przeciwieństwie do chama z Biłgoraja).

I wiem jedno - chama nie pokona się dobrocią, bo ta kojarzy mu się ze słabością.Chama nie możemy zamilczeć, bo czujemy się wtedy tak, jakbyśmy nie udzielil pomocy bitemu na ulicy człowiekowi.

Cham reaguje jedynie na siłę.

Przy czym cham z Bilgoraja ma bardzo małą odporność na ból, co można było zauważyć choćby po reakcji na skarcenie przz Migalskiego onego czasu.

Zamiast kąsać, cham zaczął się łasić.

Można było jeszcze tolerować chama,kiedy atakował żyjących, jednak atakowanie zmarłych już w ogóle nie mieści się w żadnej kulturze.

Piszę ten tekst dla siebie - bo publiczne zobowiązanie jest czymś ważniejszym niż składane w cichości ducha.

Teraz wakacje, sejm już się rozjeżdża,ludzie też zajęci innymi sprawami.

Ja ze sporadycznym dostępem do netu.

Ale przysięgłam sobie, że po powrocie zrobię wszystko co w mojej mocy, aby - może nie zastopować chama ( aż takiej  mocy sprawczej nie mam) - ale wyrazić swój sprzeciw wobec jego postawy.

To tak, jak z tym bitym człowiekiem - należy stanąć w jego obronie, nawet,kiedy szanse na obronę są żadne.

Bo jednego w życiu się nauczyłam - nigdy nie żałowałam tego, co zrobiłam.Dalej żałuję tego, co z różnych powodów zaniechałam.

I znam też siebie z innej strony - jestem dobrą organizatorką.

A więc  w okolicach października, jak dożyję, spodziewajcie się jakiejś ostrej akcji.

Parę pomysłów już mam.I to na pewno nie będzie "klepanie w klawiaturę"