Słodko-gorzki dzień

Dzisiaj podano datę kanonizacji Jana Pawła II. Tak naprawdę wiele osób uznało Go za Świętego już dawno.Ja sama też nie czekałam nawet na beatyfikację, ale modlę się od dawna o ważną sprawę dla koleżanki i proszę Jana Pawła II o wstawiennictwo.

Ale chociaż Ojciec Święty był naszą dumą, chociaż słyszałam na pogrzebie to "Santo Subito", widziałam te tłumy w Rzymie, na pielgrzymkach - zawsze była taka malutka wątpliwość - może to nasze polskie chciejstwo? Może to tylko my tak przeżywamy bo to nasz pierwszy Papież? Zwłaszcza, że nasze media nie szczędziły niczego - jeśli tylko ktoś coś napisał złego, jeśli dziesięć osób gdzieś demonstrowało przeciw wizycie Ojca Świętego - mieliśmy relacje z pierwszej ręki zapewnione. Teraz wiadomo na 100 procent - to nie było chciejstwo. Jan Paweł II był postacią wyjątkową i beatyfikacja, kanonizacja też przebiega wyjątkowo szybko.

A dlaczego mi gorzko? Bo znowu festiwal ochów i achów w mediach. Każdy pracownik mediów musi się wypowiedzieć, chociaż wygląda na to, że połowa nawet nie bardzo wie o co chodzi - po południu już było nieco lepiej, rano niektórzy wykazywali się ignorancją. No i politycy. Jak znam życie 3/4 Sejmu i Senatu poleci do Rzymu. Po co?

Ale media, politycy to nic. Co NAM zostało z nauczania Jana Pawła II? Chyba bardzo niewiele. Za to będzie jeszcze więcej pomników - w Orzyszu mijam w odległości dwustu metrów dwa.

Ja w chwili śmierci Jana Pawła II złożyłam w duchu bardzo małe przyrzeczenie. Ale dotrzymuję słowa do dzisiaj. I dzisiaj chyba czas na następne. Może każdy powinien tak zrobić?  Coś naprawdę realnego, związanego z życiem duchowym, z miłością bliźniego. To byłaby taka mała cegiełka do prawdziwego pomnika Świętego.