ELEKTRYCZNE SŁOŃCE
Pierwszy raz o teorii elektrycznego Słońca usłyszałem około trzydziestu lat temu. Uznałem ją za ciekawostkę podobną do tej o czarnych dziurach. Obecnie na podstawie posiadanych informacji zdecydowanie popieram tą teorię. Oczywiście bez tej otoczki opowiadającej o przepływach energii elektrycznej między gwiazdami za pośrednictwem plazmy. Słońce to proste urządzenie wytwarzające ogromne ilości promieniowania elektromagnetycznego prawdopodobnie na skutek działania pola grawitacyjnego centralnego obiektu galaktyki.
Ziemia też jest elektryczna dzięki swojej budowie i działaniu grawitacji Słońca wytwarza wokół siebie pole magnetyczne, które chroni istniejące na niej życie.
Ruch jądra Ziemi wytwarza prąd stały, który wytwarza stałe pole magnetyczne. Słońce jest źródłem prądów zmiennych o różnych częstotliwościach. Dlatego wytwarza całą gamę fal elektromagnetycznych. Według Prof. Bazijewa temperatura Słońca to -155,6 stopni Celsjusza. Oznaczać to może, że Słońce to ogromny nadprzewodnik a zjawisko Meissnera ma wpływ na powstawanie fal elektromagnetycznych. Słońce wytwarza promieniowanie w postaci fal elektromagnetycznych do których emisji nie jest potrzebna energia termojądrowa, wystarczy odpowiedni przewodnik i zmienny prąd. Długość wysyłanej fali zależna jest od częstotliwości zmian przepływu prądu.
Wszelkie zamieszczone poniżej informacje pochodzą z internetu.
Nadprzewodnictwo
Nadprzewodnictwo to zjawisko całkowitego zaniku oporu elektrycznego występujące w wielu metalach i półprzewodnikach oziębionych do dostatecznie niskiej temperatury
Przez długie lata sądzono, że nadprzewodnictwo to po prostu to samo, co doskonałe przewodnictwo elektryczne. Dopiero w 1933 W. Meissner i R. Ochsenfeld, badając magnetyczne własności nadprzewodników, wykazali, że substancje te mają inne własności magnetyczne niż hipotetyczne przewodniki doskonałe. Pomiary wykazały mianowicie, iż pole magnetyczne indukuje w próbce nadprzewodnika takie prądy, że ich pole magnetyczne dokładnie kompensuje wewnątrz materiału pole zewnętrzne. Zjawisko to, zwane zjawiskiem Meissnera, jest bardziej podstawową i charakterystyczną cechą nadprzewodników niż zanik oporu.
W fali elektromagnetycznej zmienne pole elektryczne wytwarza zmienne pole magnetyczne i odwrotnie, zgodnie z prawami, które sformułował w XIX wieku James Clerk Maxwell. Aby wytworzyć taką falę, potrzebne jest więc źródło jednego z tych pól, dalej wszystko dzieje się automatycznie.
Zapytaj.onet.pl
Jak powstają i jak są wytwarzane fale radiowe?
Fale radiowe można wytworzyć dzięki zjawisku polegającemu na wytwarzaniu pola magnetycznego wraz z przepływem prądu przez zwojnicę. Nadajniki radiowe zasilane są prądem przemiennym. Prąd przemienny ma właściwość zmiany natężenia prądu z określoną częstotliwością.
Zmienne pole elektromagnetyczne wytwarzane jest przez płynący w obwodzie prąd przemienny emituje jednocześnie fale elektromagnetyczne. Jednak że aby była to fala radiowa musi spełniać warunek, że częstotliwość fali nie będzie mniejsza od 3kHz i nie większa niż 3 THz.
Fragmenty z wypowiedzi internautów zamieszczonych na stronie ZMIANY na ZIEMI. pl
LordOfTheBots
Słońce jest zimne?!!
Czy kometa Lovejoy zdołała przejść przez koronę Słoneczną, gdyż była wykonana z niezwykle trwałej materii czy też dlatego, że teoria Prof. Bazijewa jest poprawna, tzn temperatura Słońca to nie 1-6mln stopni lecz... -155,6 stopni Celsjusza (117 stopni Kelvina)?
Wojox
Teoria jest całkiem logiczna.
Teoria jest całkiem logiczna. Temperatura 6 mln. stopni została wyssana z palca, jak wiele innych bzdur zapodanych jako "fakt" przez NASA. Wszechświat jest elektryczny i Słońce może być zimne na samej powierzchni, reakcja zachodzi znacznie wyżej nad koroną Słońca. I tam już będzie znacznie cieplej...
Trzy etapy poznawania prawdy: najpierw wyśmiewana, później zaprzeczana a na końcu oczywista. Arthur Schopenhauer
A na eioba. pl
Autor: Wallas Thornhill
Dodał do zasobów: Łukasz Buczyński
Elektryczny model Słońca zweryfikowany.
Należący do NASA pojazd IBEX (Interstellar Boundary Explorer) sporządził pierwszą mapę granicy pomiędzy środowiskiem słonecznym (heliosferą) a przestrzenią międzygwiezdną, o powierzchni całego nieba. Rezultaty, oznaczone jako jasna, meandrowa wstęga przecinająca mapę, wprowadziła badaczy w zakłopotanie. Niemniej odkrycie doskonale pasuje do modelu elektrycznych gwiazd.
IBEX odkrył, że płaszcz słoneczny zdominowany jest nie przez słoneczne, lecz galaktyczne pole magnetyczne. Ponieważ pole magnetyczne galaktyki prowadzi ustala kierunek międzygwiezdnego prądu elektrycznego w pobliżu Słońca, rezultat ten odpowiada modelowi Elektrycznego Wszechświata galaktyk i gwiazd.
A WIKIPEDIA tak to opisuje:
Elektryczny model Słońca – hipoteza funkcjonowania Słońca zaproponowana w 1979 roku przez Ralpha E. Juergensa. W pracy swej powołuje się on na prace Hannesa Alfvéna i Immanuela Velikovskiego dotyczące przepływu prądu elektrycznego w plazmie. Hipoteza Juergensa jest obecnie rozwijana i równocześnie krytykowana przez naukowców głównego nurtu[1], na przykład zakładając, że we wnętrzu gwiazd nie występują termonuklearne procesy syntezy helu, a gwiazdy są miejscami, które odbierają płynący przez Wszechświat w wielu strumieniach plazmy prąd elektryczny.
Elektryczny model Słońca objaśnia zjawiska zachodzące na Słońcu za pomocą prądów elektrycznych i praw elektrodynamiki Maxwella. Model ten zakłada, że we wnętrzu gwiazd nie występują termonuklearne procesy syntezy helu. Model Elektrycznego Słońca zakłada, że reakcje jądrowe mogą zachodzić w koronie słonecznej – gdzie panuje temperatura rzędu 1-2 mln K. Gwiazdy są miejscami, które odbierają płynący przez Wszechświat w wielu strumieniach prąd elektryczny. Hamowanie naelektryzowanych cząsteczek w koronie Słońca ma ją rozgrzewać do milionów stopni i wyjaśnić dlaczego powierzchnia Słońca jest stosunkowo chłodna. Inną kwestią sporną, zdaniem twórców tej teorii, jest grawitacja. Głoszą oni, że elementem potwierdzającym teorię elektryczną ma być brak wykrycia fal grawitacyjnych, postulowanych w standardowym modelu.
Plamy na Słońcu to, według elektrycznej teorii, wewnętrzne warstwy gwiazdy, które odkrywane są w wyniku zaniku dopływu jonów ujemnych z zewnątrz, co powoduje wypływ jonów dodatnich, a w wyniku tego powstaje bardzo silne pole magnetyczne wytwarzane przez odpływający prąd. Wraz z pojawieniem się plam na Słońcu jest ono bardziej aktywne, a co za tym idzie także cieplejsza staje się korona słoneczna, która emituje w otaczającą ją przestrzeń więcej energii w różnej postaci. Według tej teorii, wnętrze Słońca najprawdopodobniej w ogóle nie dostarcza ciepła na zewnątrz i nie zachodzą tam reakcje nuklearne. Teoria ta zakłada, że w fotosferze zachodzi wyładowanie łukowe. W chromosferze mieści się plazmowa „warstwa podwójna” ładunku elektrycznego (oddzielająca dodatni ładunek Słońca od ujemnego ładunku plazmy pierwotnej). Korona słoneczna jest łuną powstałą podczas wyładowań plazmy.
Krytycy teorii Elektrycznego Słońca przyznają, że ilość elektronów do zasilania Słońca wydaje się być wystarczająca[1].
wiktor karwoski
