Staram się być nienachalny w swoim niesieniu posłania. Gdy widzę kogoś, kto albo wygląda jak jeden z nas, albo jest pod wpływem, alkoholu (lub jedno i drugie) - nie narzucam się. Czerwona twarz to nie tylko wynik długiego picia, może być na przykład objawem nadciśnienia.
Dlatego nie wtrącam się w życie innych, a jeśli zostanę poproszony o pomoc, zapytany jak to jest - nie opowiadam, że jest cudownie. Mówię, że to była DLA MNIE dobra decyzja (że poszedłem na terapię). Mówię o tym, że nie widziałem sensu w swoim życiu i wydawało mi się, że świat będzie lepszy beze mnie.
Słucham. Często używam słowa „rozumiem” czy „wiem, o czym mówisz”, tylko w momentach, gdy moje doświadczenie jest podobne. Gdy słyszę na przykład, że człowiek otarł się o konflikt z prawem, mówię, że miałem szczęście doznania łaski zatrzymania choroby, zanim mnie to spotkało.
Nie gram.
Chcę tylko pokazać, że W MOIM PRZYPADKU było warto. Pokazuję zdjęcia z Synami i Żoną, choć zaznaczam, że są konflikty i życie nie jest tylko piękne i kolorowe. Nie twierdzę też, że alkohol w moim życiu to tylko zło. Dzięki niemu przecież siedzę i rozmawiam z tym człowiekiem. Dzielę się doświadczeniem, siłą i nadzieją.
