„Baczne przyglądanie się sobie pozwala nam wykorzystać nową wizję samych siebie, podyktowane tym spojrzeniem czyny oraz spokój, w celu zrównoważenia mrocznej, negatywnej strony osobowości. Jest to krok ku takiej pokorze, która pozwala nam na przyjęcie Bożej pomocy… odkrywamy, że stopniowo stajemy się zdolni do odrzucenia starej drogi życia - tej, która doprowadziła nas donikąd - na rzecz nowej, która sprawdza się i wiedzie prosto do celu w każdych okolicznościach.”, Jak to widzi Bill, s. 10, 8
Dziś na mityngu przyjaciel opowiadał o swoim doświadczeniu ze sponsorem. Postawił, mianowicie pewne wymagania, które wspomniany sponsor spełniać powinien, a potem okazało się, że był on dokładnym zaprzeczeniem wymagań.
Często Siła Wyższa, Bóg Jakkolwiek Go Pojmuję - robi mi podobne psikusy. Cieszę się, że zamiast rozumieć to jako rzucanie kłód pod nogi, zaczynam czytać jako przydatną dla mnie lekcję życia. W ten sposób rozpatruję spotkane osoby, ich słowa, czyny. Tak patrzę na czytane przeze mnie teksty i strony internetowe.
Próbuję robić to, co uważam za słuszne.
Znów - cieszę się, że przestałem traktować wszystko, co mnie spotyka jako znak, wyznacznik, pomoc w decyzji. Próbuję po prostu płynąć z prądem, iść tak, jak układa się mój dzień. Może bardziej - próbuję nie iść pod prąd, co robiłem przez całe moje pijane życie. Nie czekam na efekty natychmiast.
Zmiana to nie jest coś, co robi się na klik. To przede wszystkim czas. Czasem powiadam, że jestem za stary, żeby się spieszyć. Nie dlatego, że czuję się stary. Raczej dlatego, że nie czuję już młodzieńczej niecierpliwości. Prawdziwe zmiany warte są czekania.
