28.09.2023, Czwartek

Byłem kiedyś świadkiem takiej rozmowy:

- Czytam Wlelką Księgę codziennie - mówi Alkoholik 1. - Przeczytałem pewnie ze 100 razy. A ty ile razy przeczytałeś?

- Myślę, że nieważne, ile razy się przeczytało - odpowiada spokojnie Alkoholik 2. - Ważne, ile razy ze zrozumieniem. 

Przeczytałem Wielką Księgę w trzecim polskim wydaniu po mniej więcej roku, gdy dostałem ją na pierwszą rocznicę. Byłem wtedy zachwycony Wspólnotą, zachłyśnięty trzeźwością. Gdy kupiłem wydanie czwarte, najnowsze, jakiś czas później, nie byłem w stanie przeczytać samej w sobie książki. Z przyjemnością przeczytałem za to historie, których jest więcej. Rozdział O tych, którzy zatrzymali się w porę był dla mnie odkryciem na miarę chleba na tosty. 

I tak też sądzę o Wielkiej Księdze. Sama w sobie dziś niewiele daje - wielu jest specjalistów od Wspólnoty lepszych niż Autor. Wszystkie te elementy o tworzeniu grup, historii… Dużo bardziej przemawia do mnie sama historia Billa W. Bo to historie w niej - to jest potęga.I Program, choć przecież jest też 12 Kroków i 12 Tradycji. 

Może to niepopularne, ale dla mnie apologeci, którzy cytują strony z Anonimowych Alkoholików nie są żadnymi autorytetami. Tym bardziej, że większość z nich ma tendencję do opowiadania co, z kim, kiedy, ile, czego wypiła.

Na mityngach opowiadam o tym, co zrobiłem nowego. Ciekawego. Co zawdzięczam temu, że jestem trzeźwy. I tego chcę słuchać. Może dlatego lubię tę część Wielkiej Księgi.