08.01.2024, Poniedziałek

Kocha się nie „za coś”, a „mimo czegoś” - powiedziała mi kiedyś moja Żona, gdy dzieliłem się z Nią informacją o rozwodzie naszego znajomego. 

Gdy się zastanowić, to rzeczywiście, jest w tym coś. Na początku jest zachwyt, motyle w brzuchu, seks itd, a jednak myślę, że to tylko zauroczenie. Bardzo niewiele par przechodzi ten okres, a u części niestety kończy się on małżeństwem. Niestety, bo bardzo wiele małżeństw, nie przeżywszy ze sobą wcześniej kilku lat, nie daje rady. 

Potem przychodzi okres stabilizacji i wtedy widać, że ona zostawia biustonosz na pralce, on - skarpetki na podłodze. Pojawiają się, być może, dzieci i zmęczenie. Ciężko się zachwycać i czuć motyle w brzuchu. 

Choć mojej Żonie oświadczyłem się już trzeciego dnia znajomości, a ślub wzięliśmy już po pół roku, jesteśmy razem już prawie osiemnaście lat. Mamy dwóch wspaniałych Synów. 

Nie zawsze jest cudownie, spieramy się, czasem głośniej, czasem ciszej. Zawsze jednak wracamy i w pewnym momencie przestałem zwracać uwagę, kto z nas przychodzi pierwszy z rozejmem, a właściwie - na wspólne przeżywanie. Czasem niewiele rozmawiamy. A jednak - trwamy razem, Ona była obok mnie, gdy piłem, ja jestem teraz. 

Jesteśmy już na trzecim etapie miłości: rozumienia przyzwyczajeń, wzajemnego szacunku i łatwego wybaczania. Nie wiem czy bezwarunkowo.