Ból:
Jeśli ból musi nadejść, niech nadejdzie szybko. Ponieważ mam życie do życia i muszę je przeżyć najlepiej jak mogę. Jeśli musi dokonać wyboru, niech dokona go teraz. Wtedy będę mógł na niego poczekać albo o nim zapomnieć.
Paulo Coelho
Niesamowita jest historia Aron Lee Ralstona. Przygnieciony przez głaz podczas wędrówki, odciął sobie ramię scyzorykiem, żeby wrócić do domu żywy.
Nie lubię czuć bólu. Nie lubię też środków przeciwbólowych.Bo piłem, żeby nie czuć bólu. Nie czuć zawodu. Nie czuć smutku. Nie czuć złości. Nie denerwować się.
Prawda zawsze leży pośrodku. Na początku moje rozumowanie było takie, że skoro trzeźwieję, to czuję. A ból jest częścią życia, czuć go należy i dlatego nie ma co uciekać. Iść na skróty. Przynieść sobie ulgę.
W skali od 1 do 10 na ile pan ocenia swój ból? - zapytała mnie pielęgniarka. Byłem wtedy w szpitalu, po operacji. Którejś nocy podczas poprzedniego pobytu dostałem mocny środek przeciwbólowy (pochodna oksykodonu) i miałem po tym zjazd. Odpowiedziałem, że 6, może 7. - My dajemy leki przy 4 - powiedziała wtedy. - Po co cierpieć, jak tu jesteśmy, żeby spróbować panu pomóc?
Pomyślałem wtedy, że właściwie - nie ma sensu cierpieć bez sensu. Nie będę się kłócić z ustaleniami medycyny.
Moja Żona zapytała jakiś czas później profesora medycyny (cudowny człowiek), który mnie operował, czy wypuści mnie do końca tygodnia.
Jak się pacjent uprze wyzdrowieć, medycyna jest bezsilna - odpowiedział. Ja myślę, że jak się człowiek uprze, to niewiele spraw jest w stanie go zatrzymać. I, pamiętając historię Ralstona, warto zastanowić się nad wielkością swoich problemów.
Notkę można zobaczyć na YouTube.
