Decyzje:
Jeśli ktoś oferuje ci niesamowitą okazję, ale nie jesteś pewien, czy dasz radę, powiedz tak – później nauczysz się, jak to zrobić.
Richard Branson
S
taram się być osobą mówiącą: tak. Mimo to wciąż zdarza mi się niepotrzebna ostrożność i strach przed niespełnieniem czyichś oczekiwań. Na rozum - wiem, że te oczekiwania są zwykle tylko w mojej głowie. Umiem sobie dość logicznie wytłumaczyć, że nie powinienem się przejmować, martwić….
A jednak strach pozostaje.
Może bardziej: wciąż się pojawia. I wiem dlaczego tak jest. Moja samoocena, choć dużo wyższa niż na początku trzeźwienia, wciąż nie jest na wysokim poziomie. Mam tam braki, dość znaczące, biorąc pod uwagę gdzie jestem, co robię i ile mam lat. Może też chodzić o wyuczony w dzieciństwie brak wiary, mamę mówiącą wciąż: z nimi się nie porównuj, mają dużo pieniędzy. Nie wiem, czy mam dużo dziś, zarabiam nieźle, a jednak coś z tego we mnie wciąż tkwi - jak zadra.
Poczucie bycia gorszym, słabszym, mniej ciekawym.
Myślenie o sobie, że nie zasługuję. Właściwie dlaczego nie zasługuję, tego już nie umiem powiedzieć.
Pokonywanie swoich ograniczeń, a nawet tylko wychodzenie ze swojej strefy komfortu nie jest proste.
Satysfakcja jednak zwykle jest ogromna.
Notkę można obejrzeć na YouTube.
