22.05.2024, Środa

Przełomowym momentem w moim trzeźwieniu był ten, gdy przestałem zadawać pytanie „dlaczego”. Wydawało mi się do tej pory, że czymś zawiniłem, że jest nie tak, jak być powinno. Pytałem więc: dlaczego mnie to spotyka? Dziś już nie pamiętam, czy było to pytanie zadane w momencie, gdy przechodziłem koło ogródka piwnego i zazdrościłem tym, którzy pili zimny, złocisty napój, czy też na sali szpitalnej, gdzie czekałem, aż zabiorą mnie na operację. Pytałem: dlaczego  zmarnowałem tyle czasu? Dziś już wiem, że gdybym tego czasu nie stracił właśnie w ten sposób, nie byłbym tu, gdzie jestem. 

Pytanie „dlaczego” nie jest dobrym pytaniem. Dotyczy przeszłości, tego, co było kiedyś i wiązało się, w moim przypadku, z tęsknotą za piciem.

Prawidłowo zadane pytanie to: „po co”. Nie pytasz o przyczynę, pytasz o cel i tym samym wierzysz, że jest w tym wszystkim jakiś głębszy cel. Jakaś szersza perspektywa. Jakieś dokładniejsze rozumienie. 

Dobre w tym pytaniu jest, że nie wiesz, kiedy to odkryjesz. Oprócz tego daje wytłumaczenie - dziś nie rozumiesz, co się stało, nie widzisz w tym sensu, zobaczysz go w momencie, gdy to doświadczenie będzie potrzebne. 

Właśnie w to wierzę. Właśnie dlatego lubię się uczyć, wszystkiego. Bo nigdy nie wiem, kiedy będzie to potrzebne. 

Notkę można obejrzeć w formie materiału na YouTube.